Αγόρι τριών ετών από τη Σρι Λάνκα (πρώην Κεϋλάνη), προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου με πυρετό από 15θημέρου και διάσπαρτο εξάνθημα στο δέρμα , το οποίο είχε χαρακτηρισθεί ως σταφυλοκοκκικό (εικόνα 1) και θεραπευόταν με Augmentin και αντισταφυλοκοκκική κρέμα.

Εικόνα 1.

Το εξάνθημα παρέμενε σταθερό χωρίς να επεκτείνεται, με κρούστα σε όλα τα στοιχεία και χωρίς ορώδη ή οροπυώδη έκκριση. Τα πρώτα στοιχεία εμφανίσθηκαν στη ράχη παρασπονδυλικά και υπήρχαν , σύμφωνα με το ιστορικό, από μηνός και πλέον, ενώ τα υπόλοιπα με αργό ρυθμό άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορες θέσεις του σώματος. Η θερμοκρασία του σώματος κυμαινόταν από 38-38.7 βαθμούς κελσίου.

Από 3ημέρου, εμφάνισε νωθρότητα και αρνιόταν να λάβει τροφή, ενώ προτιμούσε να κοιμάται.

Λίγες ώρες πριν από την είσοδο στο νοσοκομείο, εμφάνισε εστιακούς σπασμούς δεξιά που άρχιζαν από το δεξιό του προσώπου και κατέληγαν στο δεξιό κάτω άκρο. Κατά την προσέλευση στο εξωτερικό ιατρείο, ήταν χαλαρό χωρίς σπασμούς, αλλά δεν αντιδρούσε ούτε σε επώδυνα ερεθίσματα.

Με την πιθανή διάγνωση της μηνιγγοεγκεφαλίτιδας από πιθανό αίτιο, ιδιαίτερα σπάνιο, τον Σταφυλόκοκκο, έγινε εργαστηριακός έλεγχος, ο οποίος οδηγούσε σε βακτηριακή λοίμωξη, χωρίς ιδιαίτερα υψηλά λευκά, αλλά με CRP σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Η εξέταση του ΕΝΥ, απετέλεσε μια έκπληξη, όπου τα λευκά ήταν 14.000 , όπου επικρατούσαν τα λεμφοκύτταρα 57% και τα μονοπύρηνα 18%. Η γλυκόζη ήταν 23 mg% και το λεύκωμα 2.5gr%.

Το άμεσο παρακεύασμα ήταν αρνητικό για κοινούς κόκκους.

Η Φυματινοαντίδραση ήταν αρνητική.

Η ακτινογραφία του θώρακα εμφάνιζε παρατραχειακή αδενίτιδα δεξιά και στα δύο κάτω πνευμονικά πεδία ήταν έντονη η εικόνα της κεγχροειδούς φυματίωσης.

Εικόνα 2.

Η προσβολή   του εγκεφάλου με την ανάπτυξη φυματίου φαίνεται στην εικόνα 2, ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία διάτασης των κοιλιών, σύμφωνα με τη γνωμάτευση των απεικονιστών.

Στο βυθό των οφθαλμών διαπιστώθηκε η ύπαρξη φυματίων.

Στην καλλιέργεια του γαστρικού υγρού αναπτύχθηκε σωρεία αποικιών Μυκοβακτηριδίου Φυματίωσης, το οποίο ήταν ευαίσθητο σε όλα τα αντιφυματικά φάρμακα. Το ίδιο διαπιστώθηκε και στο ΕΝΥ.

Από το ιστορικό διαπιστώθηκε ότι ο μικρός ασθενής μολύνθηκε από τη μητέρα του, η οποία είχε αναπτύξει ενεργό φυματίωση προ 7 μηνών περίπου, δεν ελήφθη όμως καμία μέριμνα για τα δυο της παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να αποφύγουν τη μόλυνση με την κατάλληλη πρωτογενή προφύλαξη ή ακόμη και αν είχαν μολυνθεί θα μπορούσε ο μικρός να αποφύγει την σημαντική αυτή διασπορά, που έθεσε σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του.

Η θεραπεία περιελάμβανε Ισονιαζίδη, Ριφαμπικίνη, Πυραζιναμίδη και Εθαμβουτόλη, με τη σύγχρονη χορήγηση κορτικοειδών.

Απομονώθηκε σε μονόκλινο θάλαμο με έντονη υποστήριξη των ζωτικών του σημείων και τον έλεγχο των σπασμών. Η έξοδος από το κώμα, έγινε μεν σταδιακά, αλλά τελικά ήταν πλήρης.

Η ταχεία σχετικά βελτίωση, που ήταν εμφανής από εβδομάδα σε εβδομάδα και κυρίως η έξοδος από το κώμα, απέτρεψαν την μεταφορά στη μονάδα εντατικής νοσηλείας.

Η νοσηλεία διήρκεσε εντός του νοσοκομείου επί 3 μηνου περίπου, όπου κερδήθηκε η μάχη της ζωής, όχι όμως και της ακεραιότητας του παιδιού.

Εξήλθε με παραπληγία, αντιεπιληπτική αγωγή για τους σπασμούς που αραιά εμφάνιζε και διαταραχές της ακοής και την ομιλίας. Ήταν από τις περιπτώσεις που λέει κανείς, καλύτερα να μην κέρδιζε τέτοια ζωή.

Εμείς όμως κάναμε από πλευράς ηθικής, αυτό που πρόσταζε το καθήκον, παρά το γεγονός ότι η γενικότερη πρόγνωση που αφορούσε όχι τη ζωή, αλλά την ακεραιότητα, ήταν μετά βεβαιότητος κακή.

Στην εικόνα 3, σας παρουσιάζουμε την αξονική τομογραφία ενός 6χρονου Τσιγγάνου με φυματιώδη μηνιγγίτιδα, που όμως έχασε τη ζωή του.