Αγόρι 14 ετών, που σε τυχαίο προληπτικό έλεγχο, βρέθηκε με φυματινοαντίδραση 17 χιλ.

Η ακτιν/φία του θώρακα απεκάλυψε την παρουσία οργανωμένου, αποτιτανωμένου φυματίου στη δεξιά κορυφή του πνεύμονα.

Η τελευταία αρνητική φυματ/ση είχε γίνει προ 8ετίας, με την είσοδο του παιδιού στη βασική εκπαίδευση. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μολύνθηκε από άγνωστη εστία ενηλίκου φυματικού. Οι γονείς αναφέρουν ότι προ 4 ετών πέρασαν τους καλοκαιρινούς μήνες σε χωριό της Εύβοιας, κοντά στον Παππού και τη γιαγιά, που δεν είχαν κάποιο πρόβλημα υγείας. Υπήρχε όμως κάποια γειτόνισσα, την οποία επισκέπτονταν  κατ’αραιά διαστήματα τα παιδιά. Η κυρία αυτή είχε χρόνιο πρόβλημα με το αναπνευστικό σύστημα και παρουσίαζε ήπιο ξηρό βήχα. Να σημειωθεί όμως ότι η μικρότερη αδελφή του ασθενούς μας, που και αυτή επισκεπτόταν την γειτόνισα, είχε αρνητική φυματινοαντίδραση, καθώς και οι γονείς του ασθενούς είχαν φυσιολογική ακτινογραφία.

Ο χρόνος που απαιτείται για να περάσει από το στάδιο της ίνωσης, στο στάδιο της αποτιτάνωσης, ένα φυμάτιο που περιχαρακώθηκε, είναι συνήθως μεγαλύτερος των 6-8 μηνών.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης φυματίωσης τύπου ενηλίκου μετά ρευστοποίηση του φυματίου και τη δημιουργία σπηλαίου, στον ασθενή αυτό, είναι σημαντικός και ξεπερνάει σε πιθανότητα το 20%, σε αντίθεση με τα άτομα με θετική Mantoux και αρνητική ακτινογραφία, όπου η πιθανότητα αυτή κυμαίνεται μεταξύ 5-6% εφ’ ορου ζωής, με την προϋπόθεση ότι το άτομο δεν θα λάβει χημειοπροφύλαξη.

Στον νεαρό μας έφηβο χορηγήθηκε ισονιαζίδη και ριφαμπικίνη επί 3 μήνες.

Στο τέλος αυτής της χημειοπροφύλαξης, η ακτινογραφία του θώρακα δεν είχε καμία μεταβολή, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.

Συστήθηκε νέα ακτινογραφία θώρακα σε δύο χρόνια περίπου, στο πλαίσιο επανελέγχου.

Σε περίπτωση που θα λάβει κορτικοειδή για σημαντικό χρονικό διάστημα ή κάποιον βιολογικό παράγοντα (κυρίως αυτόν), θα πρέπει να θέσει υπ’ όψιν του θεράποντος γιατρού ότι έχει προηγηθεί σε σχέση με τη φυματίωση. Σύστασή μας επίσης ήταν , στην περίπτωση οποιασδήποτε ανοσοκαταστολής για οποιονδήποτε λόγο, να λάβει εκ νέου προφύλαξη. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, στην ατυχή περίπτωση που θα λάβει βιολογικό παράγοντα, ένεκα της anti-TNF δράσης του, που οδηγεί σε ρευστοποίηση του υπάρχοντος φυματίου.

Η προστασία την οποία προσφέρει η χημειοπροφύλαξη με ισονιαζίδη επί 9 μήνες ή ισονιαζίδη και ριφαμπικίνη επι 3 μήνες, ξεπερνάει το 75%.