Σπάνια είμαστε μάρτυρες της στιγμής που το παιδί ξεκινά να «πνίγεται» με συνέπεια να μην γνωρίζουμε τo αντικείμενο που προκάλεσε το σύμπτωμα, ωστόσο μπαίνει ισχυρά η υποψία εισρόφησης όταν σε ένα εως τότε υγιές παιδί εμφανισθεί αιφνίδια αναπνευστική δυσχέρεια, βήχας ή  εισπνευστικός σιγμός.

Εφόσον το ξένο σώμα είναι ορατό, απομακρύνεται με προσοχή. Οι τυφλές κινήσεις σάρωσης απαγορεύονται καθώς ενδέχεται να σπρώξουν το ξένο σώμα βαθύτερα ή να προκαλέσουν τραυματισμό και αιμορραγία του ευαίσθητου παιδικού βλεννογόνου.

Στη συνέχεια και εφόσον ο βήχας είναι αποτελεσματικός (δλδτο παιδί μπορεί να μιλήσει, κλάψει και γενικά εισπνεύσει μεταξύ των προσπαθειών), το μόνο που κάνουμε είναι να συμπαραστεκόμαστε ψύχραιμα στο παιδί το οποίο και παρακινούμαι να συνεχίσει να προσπαθεί, ήρεμα και αργά, να εισπνεύσει για να συνεχίσει να βήχει αποτελεσματικά. Σε αυτή τη φάση τα όποια χτυπήματα στην πλάτη και πολύ περισσότερο παρότρυνση να πιεί το παιδί νερό, όπως συνηθίζεται, μόνο κακό μπορούν να κάνουν.

Αν ο βήχας είναι αναποτελεσματικός (δλδ μειούμενης έντασης ή σιωπηλός, χωρίς ενδιάμεση δυνατότητα εισπνοής) και το παιδί αρχίσει να αποκτά κυανό χρώμα και φαίνεται να χάνει τις αισθήσεις του, καλούμε άμεσα σε βοήθεια και ξεκινάμε ενεργό πλέον παρέμβαση. Αδρά χωρίζουμε τα παιδιά σε 2 ηλικιακές ομάδες: σε βρέφη (έως 12 μηνών) και σε παιδιά (όλες οι υπόλοιπες ηλικίες).

ΒΡΕΦΟΣ

• Με αισθήσεις και αναποτελεσματικό βήχα:

Γυρίζουμε το βρέφος μπρούμυτα με κλίση κεφαλής προς τα κάτω και εφαρμόζουμε 5 πλήξεις στην πλάτη (ανάμεσα στα οστά της ωμοπλάτης) με την «μπάλα» της παλάμης.

Εάν δε λυθεί η απόφραξη επαναφέρουμε το βρέφος ανάσκελα και με τα δύο μας δάκτυλα εφαρμόζουμε 5 συμπιέσεις στο κατώτερο ήμισυ του στέρνου (βάθος περίπου 1/3 της προσθιοπίσθιας διαμέτρου του στήθους).

Εάν εξακολουθεί το πρόβλημα επανεκτιμούμαι το στόμα και συνεχίζουμε τους κύκλους πλήξεων/συμπιέσεων έως ότου είτε λυθεί η απόφραξη ή το βρέφος χάσει της αισθήσεις του.

•  Χωρίς αισθήσεις:

Εφαρμόζουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) με μόνη διαφορά την επανεκτίμηση της στοματικής κοιλότητας μετά από κάθε κύκλο θωρακικών συμπιέσεων και πριν τις εμφυσήσεις.

ΠΑΙΔΙ

• Με αισθήσεις και αναποτελεσματικό βήχα:

Στα μεγαλύτερα παιδιά εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τις 5 πλήξεις στην πλάτη είτε ξαπλώνοντας το παιδί μπρούμυτα στα γόνατά μας ή στα μεγαλύτερα παιδιά υποβαστάζοντάς τα σε καθιστή ή όρθια, ελαφρώς επικλινή προς τα εμπρός, θέση.

Εφόσον το πρόβλημα παραμένει εφαρμόζουμε το χειρισμό Heimlich, δλδ κοιλιακές ώσεις. Ο διασώστης παίρνει θέση πίσω από το παιδί και εφόσον η διαφορά ύψους το επιβάλλει είτε γονατίζει με το παιδί όρθιο ή στέκεται όρθιος με το παιδί πάνω σε καρέκλα ή απλά ανασηκώνει το παιδί. Το ένα χέρι σχηματίζει γροθιά που τοποθετείται ανάμεσα στον ομφαλό και το στέρνο και τοποθετεί το άλλο χέρι πάνω στη γροθιά. Ακολούθως εφαρμόζει 5 απότομες ώσεις προς τα μέσα και άνω. Εάν το παιδί δε μπορεί να υποστηριχθεί σε όρθια θέση τότε τοποθετείται ανάσκελα, ο διασώστης παίρνει θέση ιππαστί, τοποθετεί τη «μπάλα» του χεριού μεταξύ ομφαλού και στέρνου με την παλάμη του άλλου χεριού πάνω από την πρώτη και εφαρμόζει πάλι 5 ώσεις προς τα μέσα και άνω.

Ακολουθεί επανεκτίμηση και συνέχιση των κύκλων έως ότου είτε λυθεί η απόφραξη ή το παιδί χάσει τις αισθήσεις του.

• Χωρίς αισθήσεις:

Εφαρμόζουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) για παιδιά, με μόνη διαφορά την επανεκτίμηση της στοματικής κοιλότητας μετά από κάθε κύκλο θωρακικών συμπιέσεων και πριν τις εμφυσήσεις.

Εφόσον το παιδί αναπνέει πλέον αποτελεσματικά τοποθετείται σε θέση ανάνηψης στο πλάι και παρακολουθείται.

πηγή: http://surgery4kids.gr