Παιδιά ηλικίας 6 με 18 ετών  με ανοσοανεπάρκεια καθώς και άλλα υψηλού κινδύνου νοσήματα, θα πρέπει να λάβουν μία δόση PCV13 σύμφωνα με νέα σύσταση από τη ΑΑΡ.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) συνιστά σε παιδιά 6-18 ετών με HIV, δρεπανοκυτταρική αναιμία, εκρροή εγκεφαλονωτιαίου υγρού ή κοχλιακά εμφυτεύματα, που στο παρελθόν δεν έχουν εμβολιαστεί με 13-δύναμο συζευγμένο πνευμονιοκκοκικό εμβόλιο (PCV13), να λαμβάνουν μία δόση PCV13 και μάλιστα ανεξάρτητα από τη λήψη στο παρελθόν  PCV7 ή  πολυσακχαριδικού πνευμονιοκοκκικού εμβολίου (PPSV23).

Επιπρόσθετα εαν τα παιδιά αυτά δεν είχαν λάβει ποτέ στο παρελθόν το PPSV23, θα πρέπει να το κάνουν  και αυτό 2 μήνες μετά το PCV13.

Συνεχίζουν να ισχύουν οι παλαιότερες συστάσεις της AAP για:

• εμβολιασμό με PCV13 όλων των παιδιών μέχρι την ηλικία των 5 ετών και
• εμβολιασμό με PPSV23 κάθε πέντε χρόνια των παιδιών υψηλού κινδύνου

Ο εμβολιασμός με το συζευγμένο πνευμονιοκοκκικό εμβόλιο ξεκίνησε το 2000, και από τότε έχει μειωθεί εντυπωσιακά η επίπτωση της διεισδυτικής πνευμονιοκοκκικής νόσου (IPD) στον γενικό παιδιατρικό πληθυσμό. Ωστόσο παραμένουν υψηλά τα ποσοστά IPD στα παιδιά υψηλού κινδύνου ακόμη και στα  μεγαλύτερης ηλικίας και για το λόγο αυτό έγιναν οι νέες συστάσεις.

Μεταξύ 2007 και 2009, η επίπτωση της IPD σε όλα τα παιδιά 6-18 ετών ήταν 2,6/100.000 πληθυσμού. Αντίστοιχα η επίπτωση της IPD, σε παιδιά με ανοσοανεπάρκεια ήταν 197/100.000 και για τα παιδιά με δρεπανοκυτταρική αναιμία ήταν 56/100.000. Σχεδόν τα μισά περιστατικά (49%) IPD στα παιδιά με ανοσοανεπάρκεια ήταν από ορότυπο που συμπεριλαμβάνεται στο εμβόλιο PCV13 και ένα επιπρόσθετο 23% οφειλόταν σε ορότυπο που συμπεριλαμβάνεται στο PPSV23.

Οι συστάσεις της AAP ακολουθούν παρόμοιες συστάσεις από το Advisory Committee on Immunization Practices in June 2013. Επίσης το 2013, το Αμερικανικό FDA ενέκρινε τη χρήση του PCV13 σε υγιή παιδιά μεγαλύτερα των 6 ετών.

Σχόλιο

Πολύ καλές οι οδηγίες, όμως το θέμα της εμπλοκής  του 23δύναμου πολυσακχαριδικού στο εμβολιασμό για πνευμονιόκοκκου, δυσκολεύει την εφαρμογή, ιδιαίτερα αν χρειασθεί σε κάποιες περιπτώσεις να το εφαρμόσουν γενικοί Παιδίατροι που έχουν μια μεγάλη ποικιλία εμβολιασμών να εφαρμόσουν και όχι τα ειδικά τμήματα. Να μην ξεχνούμε επίσης ότι εμπλέκεται και ο εμβολιασμός των ενηλίκων και η μέχρι αυτή τη στιγμή εμπειρία μας είναι ότι οι φίλοι μας οι Παθολόγοι αδιαφορούν σε σημαντικό ποσοστό. Ίσως για κάποια εμβόλια, όπου πλην των προγραμμάτων για υγιή παιδιά, εμπλέκονται και κάποιες υποκατηγορίες, θα πρέπει να γίνει ένα, θα έλεγα, “συμμάζεμα”.