Φίλοι μου, η Ιατρική είναι γεμάτη εκπλήξεις στην καθημερινότητά της και επειδή νομίσατε ότι έστησα κάποια παγίδα, επιστρατεύσατε όλες σας τις γνώσεις και στραφήκατε προς τα σπάνια και τα περίεργα. Αυτό από τη μια μεριά δείχνει ευρύτητα στην Ιατρική σας μόρφωση.

Όσοι όμως με γνωρίζουν ως γιατρό, ξέρουν πολύ καλά, ότι η Ιατρική μου σκέψη είναι στραμμένη στα απλά, που είναι και τα συχνότερα, αλλά και τα πιο διδακτικά και χρήσιμα.

Λοιπόν, ο μικρός μου φίλος είχε κάτι πολύ απλό.

Οι αρχικές βλάβες ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, το αποτέλεσμα από τσιμπήματα ή δήγματα κάποιου  αραχνοειδούς ή κάποιου άλλου αρθρωτού, από αυτά που αναπτύσσονται σε χώρους που έχουν αρκετό καιρό να χρησιμοποιηθούν, όπου υπάρχει υγρασία ή σε αγροτικές κατοικίες.  Ο συνεχής κνησμός δημιούργησε λύσεις της συνεχείας του δέρματος από όπου θα μπορούσε να εισέλθει κάποιο δερματικό παθογόνο.

Οι αλλοιώσεις θύμιζαν ερπητική λοίμωξη και πολύ λιγότερο σταφυλοκοκκική. Το υγρό που βρισκόταν μέσα στις φυσαλλίδες ήταν σχετικά διαφανές και η βλάβη του δέρματος ήταν βαθύτερα από την επιδερμίδα, γεγονός που έκανε λιγότερο πιθανή τη σταφυλοκοκκική λοίμωξη.

Xορηγήθηκε Zovirax per os για 7 ημέρες χωρίς τη χρήση τοπικών κρεμών , αντισηπτικών ή αντιβιοτικού. Την Τρίτη μέρα άρχισε η βελτίωση και την Πέμπτη μέρα, στα σημεία της ερπητικής φλεγμονής υπήρχαν ερυθρές επιφάνειες χωρίς την παρουσία υγρού. Με τη λήξη της αγωγής οι βλάβες είχαν ένα ξηρό κέλυφος.

Επρόκειτο συνεπώς για επιμόλυνση από έρπητα.

Εικόνες μετά τη θεραπεία