…και όποιος δεν επαινέσει το σπίτι του …!!

Πάρνωνας, το πράσινο βουνό, πνιγμένο στα νερά, τα έλατα, τις καστανιές , τις καρυδιές και τους κέδρους.Ένα σύμπλεγμα χωριών, κάθεται στη ράχη του, που από το 24ο χιλ της επαρχιακής οδού Τρίπολης – Σπάρτης, τα συναντάς στρίβοντας αριστερά, το ένα μετά το άλλο, μέσα στο δάσος.

Καρυές, Βαρβίτσα, βαμβακού, Αγιος Πέτρος, Καστάνιτσα, Τσίντζινα (Πολύδροσο), Βέρροια, Αγριάνοι. Ο Κοσμάς, η Καστάνιτσα και ο Αγιος Πέτρος ανατολικά βλέπουν τη θάλασσα και όλα τα άλλα τον επιβλητικό Ταΰγετο με τις πολλές και επιβλητικές κορυφές του.

Τα Τσίντζινα (Πολύδροσο) βρίσκονται σε υψόμετρο 1.100 μέτρα, μέσα σε μια «χούφτα» που σχηματίζει μια κυκλική καταπράσινη οροσειρά που τα περιβάλλει.

Τρεις ώρες χρειάζεσαι από την Αθήνα για να φθάσεις και τα τελευταία 40 χιλ. είναι μέσα στο δάσος με τους δρυς, τις καστανιές και τα έλατα.

Όπου και να κοιτάξεις στα Τσίντζινα, έλατα, πεύκα, καρυδιές, καστανιές και νερά που τρέχουν αδιάκοπα με κατεύθυνση τη ρεματιά που οδηγεί στο μοναστήρι των Αγ. Αναργύρων.

Είναι ένα πραγματικό σταυροδρόμι τα Τσίντζινα που τρεις δρόμοι τα συνδέουν με τα γύρω.

Το σχολαρχείο (σήμερα ο ομώνυμος ξενώνας) μαρτυράει την παλαιά αίγλη του χωριού, που χτίστηκε (λένε) το 1291, συγχρόνως με το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων και άρχισε να εγκαταλείπεται σιγά-σιγά από το 1865, όταν οι βοσκοί κατέβηκαν στον κάμπο για καλύτερες συνθήκες και για να γίνουν κολίγοι στα κτήματα των Μαυρομιχαλαίων.

Εκεί στον κάμπο δίπλα στον Ευρώτα, έστησαν 2 οικισμούς τους που σιγά-σιγά εξελίχθηκαν σε κοινότητες και είναι εγκατεστημένοι μέχρι σήμερα. Η προέλευση όμως όλων είναι τα Τσίντζινα που το καλοκαίρι σφύζουν από ζωή και το χειμώνα συναντάς μόνο κυνηγούς, πεζοπόρους, μοτοσικλετιστές της περιπέτειας, οικογένειες με παιδιά και φυσιολάτρες. Κυρίως όμως από λάτρεις του δάσους που οργανώνουν πορείες στα εννέα χαραγμένα μονοπάτια, στα χνάρια των παλαιών βοσκών μέσα στο δάσος. Τα μονοπάτια αυτά χαράχτηκαν από τον αείμνηστο δάσκαλο Γιάννη Σπυρίδη και τον υπέροχο ορειβατικό όμιλο Σπάρτης. Διαφορετικού μήκους και διαφορετικής δυσκολίας το κάθε ένα, προσφέρονται για όλες τις προτιμήσεις και όλες τις δυνατότητες. Υπάρχουν και οι δασικοί δρόμοι, με πλάτος 4-5 μέτρων όπου τα έλατα δεν σου επιτρέπουν να βλέπεις ουρανό.

Στην Αγία Μαρίνα και στον Αγιο Γιάννη σε οδηγούν δύο μονοπάτια και σε ανεβάζουν 150 μέτρα ψηλότερα από το χωριό. Χτισμένος(λαξευμένος) μέσα στο βράχο ο πρώτος και ένα όμορφο ξωκλήσι η Α. Μαρίνα, που απέχουν σε ευθεία γραμμή 200 μέτρα, όμως για να πας από το ένα στο άλλο πρέπει να κατέβεις στο φαράγγι χαμηλά στο ρέμα και να ξανανέβεις στη απέναντι πλαγιά.

Στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων που χτίστηκε μαζί με το χωριό, πηγαίνεις με αυτοκίνητο (30΄) ή από τα ρέμα, δίπλα στο ποτάμι με τα πόδια (περίπου 2 ώρες).

Το «ψητό», 300 μέτρα από τη Βόρεια άκρη του χωριού με τα τεράστια πλατάνια του, το παγωμένο νερό που τρέχει άφθονο όλο το χρόνο, με διαμορφωμένο χώρο και πέτρινα επιμήκη τραπέζια, είναι ένας χώρος κατάλληλος για picnic και για παιχνίδι των παιδιών. Προσέχετε μην αφήνετε τα χέρια σας μέσα στο νερό για περισσότερο από 20 δευτερ., κινδυνεύετε να κάνετε χιονίστρες.

Στο ψητό ανεβαίνετε και με 4Χ4 , καλύτερα όμως να αφήσετε το αυτοκίνητο σας στο δρόμο (60 μέτρα) για να απολαύσετε το χώρο χωρίς την τεχνολογική παρουσία.

Η ιστοσελίδα των Τσιντζίνων (Πολύδροσο) είναι www.tsintzina.gr, ανήκει στον ξενώνα «Σχολαρχείο» και εκεί θα βρείτε πολλές πληροφορίες για το χωριό, καθώς και για το νέο ξενώνα «Πρυτανείο».

Δεδομένου ότι δεν είναι αυτή τη στιγμή γνωστό ποιες ταβέρνες και καφενεία λειτουργούν κάθε σαββατοκύριακο, πριν ξεκινήσετε μιλήστε με τη Μαρία ή τον Αντώνη Παπανικολάου, ιδιοκτήτη του ξενώνα (27310-96276).

Πάρνωνας, το πράσινο βουνό, πνιγμένο στα νερά, τα έλατα, τις καστανιές , τις καρυδιές και τους κέδρους.Ένα σύμπλεγμα χωριών, κάθεται στη ράχη του, που από το 24ο χιλ της επαρχιακής οδού Τρίπολης – Σπάρτης, τα συναντάς στρίβοντας αριστερά, το ένα μετά το άλλο, μέσα στο δάσος…

(…όποιος δεν παινέσει το σπίτι του…)