Πριν από δύο εβδομάδες είχε ξεσπάσει μια συζήτηση ανάμεσα στους φίλους της ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ δια μέσου του FB, σχετικά με την αναγκαιότητα των εμβολιασμών  και την ασφάλεια των εμβολίων.  Η συζήτηση έδειχνε ότι έπαιρνε έκταση και κυρίως αδιανόητη οξύτητα, με αφορμή λέξεις και φράσεις που έθιγαν ανθρώπους και ακόμη ομάδα επαγγελματιών, όπως είναι η επαγγελματική ομάδα των Παιδιάτρων.

Από την άλλη μεριά, μερικές φορές και οι συνάδελφοί μου, χρησιμοποιούσαν  λέξεις και φράσεις απαξιωτικές, που δημιουργούσαν αντίδραση και επιθετικότητα.

Για το λόγο αυτό είχα υποσχεθεί ότι στις 22/03/2014, θα ανέβαζα στην ιστοσελίδα ένα κείμενο σχετικό με την αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών και την ασφάλεια  των εμβολίων.

Κράτησα την υπόσχεσή μου και μάλιστα ανέβασα το κείμενο στις 20 αντί στις 22 Μαρτίου.

Το κείμενο στηρίζεται εξ ολοκλήρου σε μελέτες από τη διεθνή βιβλιογραφία και δεν υπάρχει τίποτα δικής μου έμπνευσης ή κάποιο συμπέρασμα από τη μακρόχρονη ενασχόλησή μου με τη Νοσοκομειακή Παιδιατρική και την πρωτοβάθμια Παιδιατρική φροντίδα.

Ακόμη και στη σύστασή μου για την εφαρμογή της νομοθεσίας για εγγραφή των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μιλώ για εφαρμογή, γιατί η νομοθεσία υφίσταται.

Άλλωστε η νομοθεσία αυτή υφίσταται αρκετά αυστηρή σε ολόκληρη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Για παράδειγμα αναφέρω ότι η νομοθεσία αυτή απαιτεί πλήρη εμβολιασμό σε όλα τα παιδιά, εκτός από αυτά που αποκλείονται του εμβολιασμού για λόγους Ιατρικούς (υποκείμενο απαγορευτικό νόσημα) και εξαιρούνται για λόγους θρησκευτικούς. Στις ΗΠΑ, 20\50 Πολιτείες δέχονται και λόγους άρνησης ένεκα «φιλοσοφίας». Στις Πολιτείες αυτές υπάρχει σημαντική αύξηση λοιμώξεων που προλαμβάνονται με εμβόλια και η Αμερικανική Επιτροπή Λοιμώξεων έχει προτείνει  την κατάργηση της εξαίρεσης στις Πολιτείες αυτές.

Επίσης, κανένα Ελληνόπουλο δεν μπορεί να σπουδάσει σε Πανεπιστήμια της Ευρώπης, του Καναδά και της Αμερικής, αν δεν δώσει ο Παιδίατρος πλήρη στοιχεία του εμβολιασμού του, με ημερομηνίες.  Σημειώνουν δε μερικά Πανεπιστήμια, ότι αν υπάρχουν κενά στους εμβολισμούς, θα τα συμπληρώσει η δική τους υγειονομική υπηρεσία. Μερικά Πανεπιστήμια ζητούν και αντισώματα παρά τον εμβολιασμό, όπως της ηπατίτιδας Β και της Ιλαράς.

Αυτά τα λίγα για το θέμα, για να μην θεωρούν μερικοί γονείς  ότι το θέμα της νομοθεσίας αποτελεί δική μου έμπνευση.

Το άρθρο μου, λοιπόν, διαβάστηκε και διαβάζεται από Παιδιάτρους καθημερινά.

Σε τρεις περίπου ημέρες , άρχισαν οι πρώτες, όχι αψιμαχίες, αλλά μάχες, με  φράσεις προσβλητικές και στοιχεία στοιχεία  που υποδηλώνουν έλλειψη  ψυχραιμίας και αυτοσυγκράτησης.

Αγαπητοί μου φίλοι

Το θέμα μας είναι η υγεία των παιδιών μας. Δεν είναι σωστό να το συζητούμε ως οπαδοί ποδοσφαιρικής ομάδος ή πολιτικού σχηματισμού ή ακόμη δεν παίζουμε Basket Ball, για να προσπαθούμε να κάνουμε «τάπα» , ο ένας στον άλλο.

Απαιτείται σοβαρότητα και επίσης  κατάθεση τεκμηριωμένων απόψεων και όχι συνθημάτων.

Το γεγονός ότι η εξαδέλφη μας έχει ένα παιδί με σπαστική τετραπληγία που το απέδωσε η ίδια σε εμβολιασμό, δεν αποτελεί επιχείρημα.  Η μητέρα του παιδιού, που δεν φταίει σε τίποτα για το πολύ δυσάρεστο  συμβάν, εκεί αποφάσισε να το χρεώσει που είναι το πιο απλό και συγχρόνως ανυπεράσπιστο.

Αν πάλι αναφέρεστε σε ανύπαρκτα παραδείγματα, τότε αυτό υποδηλώνει φανατισμό και «στράτευση» σε αγώνα κατά των εμβολίων, στο πλαίσιο μιας εναλλακτικής φιλοσοφίας στα θέματα της υγείας.

Κανείς δεν θα σας το απαγορεύσει αυτό. Μπορείτε να έχετε τις απόψεις σας-και το εννοώ- γιατί είμαστε ελεύθεροι να έχουμε όποια άποψη θέλουμε και να την εκφράζουμε, όμως πρέπει να την τεκμηριώνουμε όταν την βγάζουμε προς τα έξω.

Είναι γνωστό –και το αναφέρω στο κείμενό μου ως προϊόν μελετών- ότι οι αρνητές εμβολιασμών από φιλοσοφία, στο μεγάλο ποσοστό τους είναι άτομα με πολύ καλή μόρφωση και υψηλό οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.  Για να το βεβαιώνει η μελέτη, έτσι πρέπει να είναι.  Όμως όλα αυτά τα προσόντα θα πρέπει να συνοδεύονται και με την ανάλογη κοινωνική συμπεριφορά.

Πιστεύω, το πιστεύω ακράδαντα, ότι τα άτομα της πλήρους άρνησης εμβολιασμών,  είναι πολύ ανθεκτικά και πείσμονα άτομα, που κατά την άποψή μου , τα παραπάνω είναι σημαντικά προσόντα. Αυτό όμως  που με έλκει περισσότερο σε μια συζήτηση μαζί τους, είναι διότι πιστεύω ότι το να πείσεις ένα άτομο με τέτοια προσόντα, να συζητήσει μαζί σου, είναι ωφέλιμο και για τις δύο πλευρές.

Επίσης πιστεύω- υποστηρίζω, ότι στα παιδάκια οικογενειών  με τέτοια φιλοσοφία , πρέπει να στέκεσαι δίπλα με διπλή αγάπη και προς θεού, ποτέ «πήγαινε σε κάποιον άλλο γιατρό, γιατί εγώ δεν αναλαμβάνω τέτοια ευθύνη».

Από την άλλη μεριά έχουμε τους φίλους μου Παιδιάτρους.

Φίλοι μου ηρεμία- νηφαλιότητα-αγάπη στο παιδί. Να μην παρασυρόμαστε από φράσεις που απευθύνονται σε εμάς και μπορεί να μας προσβάλλουν ως άτομα. Όταν απαντάμε σε τέτοιες προκλήσεις, δεν είμαστε ο Α ή ο Β Παιδίατρος. Είμαστε λειτουργοί  , «δικηγόροι του παιδιού», οι ορκισμένοι προστάτες του.

Είμαστε για τα δύσκολα,για τα επικίνδυνα.

Στα χέρια του καθενός από εμάς, ιδιαίτερα αυτών που παρέμειναν μετά την ειδικότητα στο Νοσοκομείο, έχουν χάσει τη ζωή τους μερικά παιδιά από λοιμώδη νοσήματα και για τους παλαιότερους από εμάς που δεν είχαμε και μονάδες εντατικής, αμέτρητα. Δεν έχουμε κοιμηθεί νύχτες. Ξέρουμε την τραγικότητα τέτοιων συμβάντων.  Γνωρίζουμε πολύ καλά τη λατρεία των γονέων προς  στα παιδιά τους .

Αν όλα τα παραπάνω είναι όπως τα περιγράφω, εμείς βλέπουμε το παιδί και μόνο το παιδί. Πολύ λίγο μας ενδιαφέρει αν κάποιος  μας κατηγορήσει  ότι συναλλασσόμαστε με φαρμακευτικές εταιρείες. Εμείς γνωρίζουμε ότι η αλήθεια είναι πολύ-πολύ μακριά από την κατηγορία και αυτό μας αρκεί.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Όλοι, γονείς και Παιδίατροι  εργαζόμαστε για το καλό του παιδιού.

Οι γονείς καταθέτουν τη λατρεία τους .

Εμείς καταθέτουμε την αγάπη στο παιδί και την ιερή δουλειά μας, μαζί με την επιστημονική γνώση.

Είναι άδικο για το παιδί να αντιδικούμε, μια και ο στόχος είναι κοινός:  Η σωματική και  ψυχική υγεία του και η ευτυχία του!

Πριν από δύο εβδομάδες είχε ξεσπάσει μια συζήτηση ανάμεσα στους φίλους της ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ δια μέσου του FB, σχετικά με την αναγκαιότητα των εμβολιασμών  και την ασφάλεια των εμβολίων.  Η συζήτηση έδειχνε ότι έπαιρνε έκταση και κυρίως αδιανόητη οξύτητα, με αφορμή λέξεις και φράσεις που έθιγαν ανθρώπους και ακόμη ομάδα επαγγελματιών, όπως είναι η επαγγελματική ομάδα των Παιδιάτρων…