Ερώτηση 41

Θάνατος από ψύξη

Άκουσα να λένε ότι οι τρεις πρόσφυγες που έχασαν τη ζωή τους πρόσφατα, οφειλόταν στην πολύ χαμηλή θερμοκρασία. Όταν κάνει πολύ κρύο, μας συνιστάτε να μην βγάζουμε έξω τα παιδιά μας;

Για τους τρεις πρόσφυγες, δύο εβδομάδες τώρα περιμένουμε να μάθουμε την ιατροδικαστική έκθεση και το γεγονός μου θυμίζει την υπόθεση Λαμπράκη , όπου οι Ιατροδικαστές Καψάσκης, Ροβύδης, Καβαζαράκης , την μαγείρευαν επί μέρες για να πέσει η τότε Κυβέρνηση και το Παλάτι, στα μαλακά.

Αυτό το τωρινό όμως με τους νεκρούς πρόσφυγες, οφείλεται στην παρατεταμένη θερμοκρασία του σώματος κάτω από , πιθανόν, 34-35 βαθμούς κελσίου, σε συνδυασμό με την έλλειψη τροφής και την ακολουθούμενη εξάντληση, ότι και να αποφανθούν οι ιατροδικαστές. Αν ανακοινώσουν ιδιαίτερα , ότι δεν έχουν κανένα εύρημα, τότε είναι βέβαιο ότι η αιτία είναι αυτή που γράφω παραπάνω. Πιθανόν σε κάποιον να βρεθεί ότι εμφάνισε δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα, από τη φωτιά που έκαιγε σε χώρο, ίσως κάτω του ενός κυβικού μέτρου.

Σε ότι αφορά τα παιδιά σας και εσάς, δεν πρόκειται να βρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες και συνεπώς να μην ανησυχείτε.

Σας συνιστώ, να βγάζετε τα παιδιά σας να παίζουν με όλες τις καιρικές συνθήκες και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα, γιατί και ντυμένα είναι και ταϊσμένα και η έκθεση στο ψύχος περιορισμένη χρονικά.

* Η ερώτηση αυτή γράφτηκε το χειμώνα, αλλά ο server της ιστοσελίδας μας τα θαλάσσωσε!

Ερώτηση   42

Πλατυποδία

Ο γιός μου είναι 19 μηνών είναι λίγο παχουλός και έχει αρχίζει να βαδίζει από τον 16ο μήνα, αλλά παρατηρώ ότι τα πόδια του τα πηγαίνει εναλλάξ προς τα μέσα ή προς τα έξω ή ένα μέσα και ένα έξω, αλλά κυρίως δεν έχει καθόλου καμάρα.

Πατάει σαν ελέφαντας. Πρέπει να τον πάω σε ορθοπεδικό ή να του πάρω ειδικά παπούτσια;

Δεν θα κάνετε τίποτα από τα δύο, διότι ο γυιός σας είναι φυσιολογικότατος.

Πατάει άλλοτε προς τα μέσα και άλλοτε προς τα έξω, γιατί προσπαθεί να έχει καλή στήριξη και ισορροπία μια και έτσι αυξάνει την επιφάνει στήριξης και κυρίως αποφεύγει την πλάγια πτώση. Θα παρατηρήσατε επίσης ότι περπατάει με τα πόδια ανοιχτά και όχι κοντά το ένα στο άλλο. Με τον τρόπο αυτό χαμηλώνει συγχρόνως το κέντρο βάρους του σώματος και στηρίζεται με περισσότερη ασφάλεια.

Σε ότι αφορά στην πλατυποδία , που αναφέρετε, αυτή είναι ψευδής, διότι το πόδι του μωρού έχει πολύ λίπος στο πέλμα, τόσο που εξαφανίζει την καμάρα.

Όταν γίνει τριών ετών και δείτε ότι τα γόνατα κτυπούν το ένα στο άλλο κατά τη βάδιση (βλαισογονία), και το άκρο πόδι πατάει με την έσω επιφάνεια, ενώ η καμάρα αρχίζει να διαγράφεται, τότε μιλάμε για βλασοπλατυποδία και ανάλογα με το βαθμό, θα χρειασθεί να κάνετε κάτι με την βοήθεια του Παιδιάτρου σας, κατ’αρχήν.

Ερώτηση   43

Κάθεται-μπουσουλάει-θέλει να σηκωθεί όρθια

 Έχω μια κόρη που γεννήθηκε 3.550gr.

Σε ηλικία 7.5 μηνών άρχισε να κάθεται όταν την τοποθετούσαμε εμείς και 8.5 μηνών, γύριζε γύρω από τον εαυτό της, έμενε σε πλάγια θέση και μετά με διάφορα «κόλπα», άρχισε να κάθεται μόνη της, ιδιαίτερα όταν το κρεβάτι ήταν σκληρό και δεν βούλιαζε.

Ξάφνικά, στους 10 μήνες, άρχισε να μου πιάνει τα δάκτυλα, και ήθελε να σηκωθεί όρθια . Προσπαθούσα να την βάλω στα τέσσερα για να μπουσουλίσει, αλλά αυτή ήθελε να είναι όρθια.

Είναι απαραίτητο το μπουσούλιμα;

Όχι , δεν είναι απαραίτητο και μερικά μωρά κάνουν ότι έκανε η κόρη σας. Ιδιαίτερα αυτά που αισθάνονται αρκετά δυνατά.

Μερικές φορές μας μιμούνται σε ότι βλέπουν σε εμάς και θέλουν να είναι όρθια, γιατί δεν τα βοηθάμε κατάλληλα.

Το βάζεις μπρούμυτα και σε κάποια μικρή απόσταση, τόση που να μην την πιάνει απογοήτευση, τοποθετείς ένα αγαπημένο αντικείμενο και την αφήνεις να κάνει κινήσεις να το πιάσει. Αυτό την μαθαίνει να μπουσουλάει , ενώ συγχρόνως γυμνάζει πολλές ομάδες μυών.

Πάντως, σε τελική ανάλυση, είτε μπουσουλίσει είτε όχι, ένα φυσιολογικό παιδί φθάνει στο βάδισμα ομαλά.

Μερικές φορές πάλι, το μπουσούλισμα καθυστερεί τη βάδιση, διότι βολεύονται με την ασφάλεια που τους προσφέρει το μπουσούλιμα και αργούν να σηκωθούν και να σταθούν όρθια.

Όλα όμως είναι φυσιολογικά.

Ερώτηση 44

Αλλεργία στην κάμπια του πεύκου

Τα δυό μου παιδιά, 2α και 3η δημοτικού, εδώ και 3-4 χρόνια , με την εμφάνιση της κάμπιας το Φεβρουάριο, εμφανίζουν πολύ τυρρανικές εκδηλώσεις με εξανθήματα και φαγούρα, που δύσκολα αντιμετωπίζονται, έως ότου περάσει η κυκλοφορία της κάμπιας κάτω από τα πεύκα. Τα προβλήματα υπάρχουν ακόμη και χωρίς να έχουν τα παιδιά άμεση επαφή με κάμπια.

Πράγματι, πρόκειται για συχνό και συγχρόνως ενοχλητικό, επαναλαμβανόμενο κάθε χρόνο, πρόβλημα, που αντιμετωπίζεται δύσκολα , όταν η ευαισθησία εμφανίζεται ιδιαίτερα σε παιδιά σχολικής ηλικίας, που ζουν κατά τις σχολικές ώρες κάτω ή κοντά σε πεύκα, κατά την διάρκεια του διαλείμματος.

Η κάμπια του πεύκου είναι ξηλοφάγο έντομο, που τρέφεται από το ξύλο του πεύκου.

Το πρόβλημα δεν δημιουργείται από το σώμα της κάμπιας, αλλά από τα τριχίδια με τα οποία είναι σκεπασμένο το σώμα τους και τα οποία υπάρχουν ως αμυντική ασπίδα προς τα πουλιά.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο αλλεργικό, όσο αντίδραση του δέρματος στο οποίο η κάμπια μόλις αισθανθεί τον κίνδυνο, εκτοξεύει τριχίδια τα οποία είναι σαν μικρά βέλη και τα τριχίδια αυτά έχουν στο άκρο τους μία τοξίνη που μόλις μπει στο δέρμα, προκαλεί ένα πομφό με έντονη ενόχληση και φαγούρα

Κάποιοι γονείς λένε ότι πάτησε κάποιες κάμπιες που έκαναν παρέλεση κάτω από το δένδρο. Εναι αληθές εν μέρει, διότι η κάμπια αισθάνεται τον κίνδυνο και εκτοξεύει τα παραπάνω τριχίδια. Τα τριχίδια αυτά μετακινούνται και με τον αέρα, τόσο από το έδαφος, όσο και από τον κορμό του πεύκου, τη στιγμή που οι κάμπιες κατέβαίνουν από αυτό.

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανισθούν και μετά 2-4 μέρες και όχι άμεσα. Επίσης, αν στο δέρμα περπατήσει κάμπια και αφήσει πολλά τριχίδια, μπορεί να αφήσει μια σκούρη γραμμή στο σημείο που κινήθηκε, χρώματος μελανού που διαρκεί πολλές μέρες.

Εκτός από τη δερματίτιδα εξ επαφής, μπορεί να προκληθούν και γενικευμένα συμπτώματα, όπως φταρνίσματα, πρήξιμο των χειλέων , βήχας και έντονη δακρύρροια, ιδιαίτερα αν το παιδί τρίψει τα μάτια με τα χέρια του. Τα γενικευμένα συμπτώματα έχουν αλλεργική βάση. Άρα η βλάβη από την κάμπια είναι διπλής προέλευσης, τοξινική έξ επαφής και αλλεργική.

Η αντιμετώπιση

Η κάμπια διαρκεί όλο το χρόνο, όμως η δύσκολη περίοδος για τα παιδιά της πόλης από τα είναι από τα μέσα Φεβρουαρίου έως τις αρχές Μαρτίου.

Συνιστάται να εκπαιδευτούν τα παιδιά έγκαιρα, πριν αρχίσει το πρόβλημα και κατά τις παραπάνω ημερομηνίες να παίζουν μακριά από τα πεύκα και να μην πιάνουν τις κάμπιες.

Να φορούν μακριά μανίκια και παντελόνια και να πλένουν συχνά τα χέρια τους

Αν αισθανθούν ενόχληση σε κάποιο συγκεκριμένο γυμνό σημείο του σώματος, να έχουν στην τσάντα τους σελοτέϊπ και να το κολλήσουν επάνω στο σημείο που έχουν το πρόβλημα. Με τον τρόπο αυτό, βγαίνουν από το δέρμα τα τριχίδια.

Όταν γυρίσουν στο σπίτι, αν είναι δυνατόν να βγάλουν τα επάνω ρούχα τους πριν μπουν μέσα στο σπίτι.

Να κάνουν αμέσως ένα μπάνιο και να βάλουν επάνω στους πομφούς μια κρέμα κορτιζόνης.

Τα αντιϊσταμινικά φάρμακα, προσφέρουν κάποια βοήθεια μόνο στο θέμα του κνησμού.

Παιδιά με έντονα γενικευμένα κνιδωτικά φαινόμενα και άρα με συμμετοχή και αλλεργικής αντίδρασης, δεν βγαίνουν έξω στα διαλείμματα.

Άλλα μέτρα δεν απαιτούνται, διότι και στις περιπτώσεις της αλλεργίας, τα φαινόμενα δεν είναι απειλητικά.

Ερώτηση 45

Οξεία καταρροϊκή λαρυγγίτιδα, λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδα, λαρυγγοτραχειϊτιδα ή CROUP.

Ο γυιός μου ηλικίας 3 ετών , από την ηλικία των 2.5ετών, κάνει από ένα έως τρία επεισόδια λαρυγγίτιδας το χρόνο. Το ίδιο συνέβαινε και στην 5χρονη κόρη μου, που εδώ και ένα χρόνο, οι κρίσεις σε αριθμό και σε ένταση συμπτωμάτων, έχουν μειωθεί. Η μητέρα μου λέει ότι το ίδιο συνέβαινε και με μένα και έπαψαν όταν είμουνα 6 ετών. Τι να περιμένω από το γυιό μου, σε ότι αφορά την εξέλιξη;

Τι να σας πω τώρα! Αν όχι όλα, είπατε τα μισά .

Η λαρυγγίτιδα, ας την λέω έτσι , για να μην καταπιείτε τη γλώσσα σας με τους άλλους όρου που αναφέρω με τα πλάγια γράμματα κάτω από τον αριθμό της ερώτησης, είναι η πιο συχνή απόφραξη του ανώτερου αναπνευστικού και οφείλεται σε οίδημα του λάρυγγα που πολλές φορές κατεβαίνει μέχρι και στους βρόγχους, ιδιαίτερα σε παιδιά κάτω των δύο ετών. Συνήθως οφείλεται σε ιούς και η μορφή αυτή λέγεται καταρροϊκή λαρυγγίτιδα.

Οφείλεται σε ιούς με συχνότερο τον ιό Παραϊμφλουένζα και με σοβαρότερη πορεία αυτήν που οφείλεται στον ιό της γρίπης.

Συνήθως υπάρχουν και σε άλλα αδέλφια τέτοιες προσβολές και ακόμη και σε κάποιον γονιό, σε ποσοστό περίπου 15%.

Είναι συχνότερα τα επεισόδια ανάμεσα στα 1-3 χρόνια και μετά αραιώνουν, για να σταματήσουν γύρω στα 6, ενώ ήδη μετά τα 4 χρόνια αρχίζουν και αραιώνουν.

Τα συμπτώματα είναι αρχικά ρινίτιδα, στη συνέχεια η φωνή γίνεται βραχνή, αρχίζει το παιδί να βήχει σαν σκύλος που γαυγίζει, γιατί οι φωνητικές χορδές διογκώνοντα. Εξ αιτίας αυτής της διόγκωσης, στενεύει η είσοδος του λάρυγγα και ακούγεται ένα σφύριγμα κατά την είσοδο του αέρα, που αν το παιδί φοβηθεί και αρχίσει να κλαίει, ο συριγμός επιδεινώνεται.

Άλλη μορφή είναι η Σπασμωδική Λαρυγγίτιδα, που αποδίδεται σε πολλά αίτια, όπως αλλεργία, ψυχικό stress και τελευταία θεωρείται ότι παίζουν ρόλο οι συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας του περιβάλλοντος και ιδίως το γύρισμα του καιρού σε νοτιάδες, αλλά και κατά μια άποψη, τα χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόνης που κυκλοφορούν στον άνθρωπο κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Χαρακτηριστικό αυτής της μορφής είναι ότι δεν προηγείται κανένα σύμπτωμα και μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, συνήθως, το παιδί ξυπνάει έντρομο και δυσκολεύεται να αναπνεύσει, ενώ έχει και τον υλακώδη βήχα και τον εισπνευστικό συριγμό.

Αντιμετώπιση

Η Σπασμωδική, παρέρχεται απότομα συνήθως, όπως απότομα ήρθε, με λίγους υδρατμούς και με μερικά μέσα- έξω στο μπαλκόνι. Μερικές φορές χρειάζεται κορτιζόνη.

Η καταρροϊκή χρειάζεται κορτιζόνη σε εισπνεόμενη μορφή με νεφελοποιητή ή από το στόμα σε σταγόνες.

Τις ποσότητες θα τις έχετε ρυθμίσει με τον Παιδίατρό σας, καθώς και αν ο βαθμός της απόφραξης είναι τέτοιος που το παιδί μπορεί να μείνει στο σπίτιή να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, ιδιαίτερα τα μικρότερα των 3 ετών. Το τονίζω αυτό, διότι η λαρυγγίτιδα είναι μια απρόβλεπτη σε ότι αφορά την πορεία νόσος, και σας συνιστώ σε κάθε επεισόδιο να συμβουλεύεσθε τον Παιδίατρο, ότι ώρα και να είναι.

Συγγνώμη συνάδελφοι, αλλά τα εμβόλια τα κάνει και η επισκέπτρια υγείας. Εμείς, εκτός από τα εμβόλια, είμαστε και για τα δύσκολα!

Ερώτηση 46

Λαρυγγομαλάκυνση (Laryngomalacia)

Δυο εβδομάδες αφ’ότου γέννησα τη μπέμπα μου, άρχισε να εμφανίζει ένα σφύριγμα στην αναπνοή της, όταν βάζει τον αέρα και ο θόρυβος αυτός γίνεται πιο έντονος όταν κλαίει. Ο παιδιατρος μου είπε ότι μάλλον είναι λαρυγγομαλακία και δεν της έχει καθήσει κάτι στο λαιμό, όπως αρχικά νόμισα εγώ. Στη αρχή γέλασα με το άκουσμα του όρου, αλλά μου είπε μη γελάτε, έτσι λέγεται αυτό που έχει. Θα φροντίσουμε να το δει και ένας ΩΡΛ παίδων, για να μας πει αν είναι έντονο ή όχι το πρόβλημα. Πήγαμε στον ΩΡΛ , Μας έδωσε κάποιες οδηγίες και είπε ότι σιγά-σιγά , μεγαλώνοντας, θα περάσει.

Εγώ όμως ανησυχώ.

Από ότι βλέπετε στον τίτλο, εγώ το έγραψα λαρυγγομαλάκυνση και διότι ό άλλος όρος είναι κακόηχος στην Ελληνική γλώσσα, αλλά και για έναν άλλο λόγο, που θα σας εξηγήσω αμέσως.

Το πρόβλημα δημιουργήθηκε διότι στην υπεργλωττιδική (πάνω από την επιγλωττίδα) περιοχή του λάρυγγα, οι ιστοί κατασκευαστικά, από τη γέννηση δηλαδή, είναι στο μωρό σας πολύ μαλακοί και αφ’ενός δονούνται κατά το πέρασμα του αέρα, αφ’ετέρου η εξωτερική ατμοσφαιρική πίεση κατά το φούσκωμα του θώρακα που είναι απότομο, δρα στην ευένδοτη αυτή περιοχή και προκαλεί στένωση και ο ήχος είναι πιο αισθητός

Άρα αυτό συμβαίνει διότι ο ιστός αυτής της περιοχής είναι μαλακός. Το 70% των όρων στην ιατρική έχουν Ελληνική ρίζα ή είναι τροποποιημένες λέξεις, ώστε να μπορούν να τις προφέρουν οι ξένοι. Οι λέξεις και οι όροι της Ιατρικής που μα έδωσαν οι Αγγλοσάξωνες, είναι ελάχιστες. Υποθέτω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένας Ελληνάρας 2^ης ή 3^ης γενιάς , ρωτήθηκε από κάποιον επιστήμονα Αμερικανό που περιέγραψε α υτότο πρόβλημα και ήθελε να του δώσει ένα όνομα,, πως θα πούμε όταν ο λάρυγγας είναι μαλακός; Και αυτός θα απάντησε Laryngomalacia. Το υποθέτω διότι οι Αμερικανοί έχουν τόσες λέξεις για να προσδιορίσουν το μαλακός, χαλαρός, ευπίεστος. Και το χειρότερο είναι ότι και εμείς οι Έλληνες δεν κάναμε καμιά προσπάθεια να το διορθώσουμε, αλλά το αναπαράγουμε.

Και τώρα επί της ουσίας.

Πρόκειται για τη συχνότερη συγγενή ανωμαλία του ανώτερου ανπνευστικού, του νεογνού και του μικρού βρέφους.

Αρχίζει να γίνεται εμφανές από τη δεύτερη συνήθως εβδομάδα της ζωής και μπορεί να επιδεινωθεί μέχρι τον 6^ο μήνα ή ακόμη είναι δυνατόν από τον 4^ο, να αρχίσει να μειώνεται σταδιακά.

Για τους λόγους που ανέφερα αρχικά, όταν κλαίει, γελάει ή βγάζει φωνές χαράς, ο συριγμός γίνεται εντονότερος.

Συχνά συνοδεύεται αυτή η ενοχλητική , αλλά καλοήθης συγγενής ανωμαλία,ι από παλινδρόμηση του γάλακτος, οπότε ο συριγμός στις περιπτώσεις αυτές είναι εντονότερος, διότι ερεθίζεται από τα όξινα τγρά του στομάχου, η περιοχή.

Στις λίγες περιπτώσεις όπου τα φαινόμενα είναι έντονα συνιστάται η εξέταση όλου του λάρυγγα με εύκαμπτο λαρυγγοσκόπιο.

Το σύνηθες όμως είναι η συνεχής βελτίωση του προβλήματος, χωρίς παρέμβαση.

Ερώτηση 47

Υπογλωττιδική στένωση

Με την ευκαιρία της ερώτησης 46 , θεωρώ σκόπιμο, να γράψω μερικές γραμμές και για μια άλλη συγγενή ανωμαλία του άνω αναπνευστικού συστήματος και συγκεκριμένα για την υπογλωττιδική στένωση.

Είναι η δεύτερη σε συχνότητα συγγενής ανωμαλία της περιοχής .

Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για στένωση και όχι για χαλαρότητα κάποιων ιστών, όπως στην ερώτηση 46.

Η στένωση αυτή είναι κάτω από την επιγλωττίδα και χαρακτηρίζεται από συριγμό του νεογνού ή του βρέφους, τόσο κατά την εισπνοή, όσο και κατά την εκπνοή.

Πρόκειται για ποιο δύσκολη κατάστση από ότι η λαρυγγομαλάκυνση.

Ιδαίτερα επικίνδυνη γίνεται στις περιπτώσεις ιώσεων του ανώτερου αναπνευστικού όπου υπάρχει και οίδημα της περιοχής από τη φλεγμονή του λάρυγγα εξ αιτίας της παρουσίας του ιού. Το επί πλέον οίδημα επιδεινώνει τη στένωση διότι προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα στένωση.

Η διαχείριση των παιδιών αυτών πρέπει να γίνει έγκαιρα από εξειδικευμένο ΩΡΛ ο οποίος αφ’ενός θα εκτιμήσει με λαρυγοσκόπιση το βαθμό της υπάρχουσας στένωσης, αφ’ετέρου θα διερευνήσει και το υπόλοιπο τμήμα της περιοχής, για το ενδεχόμενο ύπαρξης και άλλης ανωμαλίας, που δεν είναι ασυνήθης.

Σημείωση: Στις ερωτήσεις 46 και 47, αναφέρω τους όρους επιγλωττίδα, υπερ και υπο-γλωττιδική περιοχή. Επειδή οι γονείς δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν ανατομία, επιγλωττίδα είναι ένα «μικρό σταφυλάκι», που κλείνει την είσοδο του αναπνευστικού συστήματος, όταν καταπίνουμε, ακόμη και το σάλιο μας,. Με τον τρόπο αυτό, ότι καταπίνουμε πηγαίνει μέσω του οισοφάγου στο στομάχι και αυτό το γίνεται αυτόματα. Μερικές φορές, όταν δεν λειτουργήσει αυτός ο αυτοματισμός, διότι εμείς κάναμε κάτι λάθος (προσπαθούμε να αναπνεύσουμε ή να βήξουμε την ώρα που καταπίνουμε τροφή. Είναι αυτό που λέμε πνίγηκα και αμέσως μας έρχεται βήχας για να απαλλαγούμε από το ξένο σώμα που μπήκε στο αναπνευστικό σύστημα).

Ερώτηση 48

Το φαγητό του παιδιού

Την ευκαιρία μου την έδωσε η φίλη EVI L…, με μία ερώτηση που μου έστειλε για ανάρτηση  στην ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ, αλλά δεν της έκανα το χατήρι γιατί θα γινόταν σάλος, με τις απόψεις που θα έστελναν οι διάφορες μητέρες.

Λέeι λοιπόν η κυρία Evi, ότι το μωρό της 8.5 μηνών, ενώ πίνει με ευχαρίστηση το γάλα, τη φρουτόκρεμα και την κρέμα γάλακτος και ενώ έτρωγε, προ μηνός υποθέτω, χορτόσουπα, ξαφνικά, μόλις δει φαγητό αρνείται εντελώς να ανοίξει το στόμα του. Αρχικά κατήργησε τη μηχανική πολτοποίηση, γιατί νόμισε ότι τα ήθελε πατημένα τα λαχανικά , με το πηρούνι. Και αυτό απέτυχε. Κάποια στιγμή μάλιστα, του έδωσε ένα κομμάτι από κίτρινη κολοκύθα, την οποία μόλις αισθάνθηκε το παιδί να ακουμπάει στα ούλα του, κόντεψε να βγάλει τα έντερά του από αηδία.

Κυρία Evi μου! Κόντεψα να βγάλω τα άντερά μου εγώ, που δεν ήρθα σε επαφή με την βραστή κολοκύθα. Θέλατε το παιδάκι να φάει αυτό το κατασκεύασμα;

Ας αρχίσουμε λοιπόν.

Από τη στιγμή που υπολογίζω ότι στο τέλος του 6^ου μήνα αρχίσατε στερεές τροφές, τώρα στους 8.5 μήνες η χορτόσουμα έπρεπε να εμπλουτισθεί με μοσχάρι και κοτόπουλο και από το τέλος του 9^ου μήνα , να προστεθεί αυγό και ψάρι.

Αυτό όμως δεν έχει και πολύ σημασία, ένα μήνα μπρος ένα πίσω. Εκείνο που μετράει είναι το γεγονός ότι τη χορτόσουπα που παρασκευάζετε, δεν θα την έτρωγαν ούτε οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες , στην περίοδο της πιο σκληρής τους εκπαιδευσης.

Το παιδί από την ηλικία αυτή ή μάλλον από τη στιγμή που άρχισε να τρώει νόστιμες τροφές, θέλει, αν μάλιστα έχει και προσωπικότητα, θέλει να είναι όλα νόστιμα ή της αρεσκείας του τουλάχιστον. Αν βάζετε ότι πιο άνοστο παράγει η φύση, όπως κολοκύθι, καρότο, μαρούλι, μπρόκολο, κουνουπίδι,χωρίς λίγοκρεμμύδι και ντομάτα και πολύ μικρή δόση αλατιού ( ελάχιστο αλάτι και ας ακούτε διαφορετικές απόψεις και αν φοβόσαστε ότι θα κάνει υπέρταση, μη βάζετε) και το ελαιόλαδο δεν μαγειρεύεται τουλάχιστον από το μέσον του φαγητού μαζί μετα χορταρικά, αλλά μπαίνει στο τέλος σαν να τιυ ετοιμάζετε σαλάτα,τότε το παρασκεύασμα αυτό, δεν τρώγεται.

Δεν φταίει η πολτοποίηση, ούτε εσείς, αλλά αυτός ή αυτή που σας συμβούλευσε να μεγειρεύετε έτσι το φαγητό του παιδιού. Βάλτε μοσχάρι και κοτόπουλο, λάδι ντομάτα, κρεμμύδι ή ένα κομμάτι πράσο, δοκιμάστε κοτόπουλο με ζυμαρικά και ντομάτα, φιάξτε μια ωραία ψαρόσουμα σε 2-3 εβδομάδες, δοκιμάζετε πάντοτε το φαγητό του μωρού και αν αρέσει σε εσάς, δώστε του και θα δείτε ότι θα αλλάξει συμπεριφορά.

Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να αναφερθώ στο θέμα αυτό, γιατί τις ίδιες υπερβολές με το πρόσχημα , της δήθεν υγιεινής δίαιτας, την ακολουθούν πολλές μητέρες. Στην εποχή του «διαφορετικού», στην εποχή του «ακραίου» ή του «αλλιώτικου», όπου όλα αυτά έχουν γίνει μόδα.

Είναι τα ίδια παιδιά που θα μεγαλώσουν στη σχολική ηλικία με «υγιεινές πίτσες» και «σουβλάκια τυλιχτά με κεμπάπ ή γύρο αμφιβόλλου ποιότητας», που θα βλέπουν το μαγειρευτό φαγητό στον ύπνο τους και θα τους τρέχουν τα σάλια και το μεν πρωϊνό θα είναι ανύπαρκτο το δε βραδυνο, θα περιμένουν να χτυπήσει το κουδούνι να έλθει ο κύριος με το μηχανάκι να φέρει «κάτι πρόχειρο». Αλλά εγώ «κορίτσια», ποτέ δεν του έβαλα αλάτι στο φαγητό όταν ήταν μωρό. Έτρωγε μόνο υγιεινές τροφές.

Τέλος, τα Cafe της περιοχής, τα είχε γνωρίσει από την ηλικία των 6 μηνών. Δεν έχει σημασία που δεν έβλεπες αν το παιδί ήταν ξύπνιο ή κοιμόταν , από τον καπνό, αλλά εγώ και ο άντρας μου ποτέ δεν καπνίζαμε κοντά του!

Φθάνει η υποκρισία και το δήθεν.

Κυρία Evi, αυτά δεν αφορούν εσάς. Εσείς απλά μου δώσατε την ευκαιρία με το «εύγεστο κίτρινο κολοκύθι» , που δεν το έτρωγε το μωρό.

Ερώτηση 49

Λιποθυμικά επεισόδια κατά τη διάρκεια της άσκησης ή του παιχνιδιού

Ο γυιός μου ηλικίας 5 ετών, δυό φορές σε διάστημα 6 μηνών, την ώρα που έπαιζε κυνηγητό την πρώτη φορά και ποδόσφαιρο στην αυλή του σχολείου, τη δεύτερη, εμφάνισε την μεν πρώτη έντονη ζάλη, που αναγκάστηκε να σταματήσει, ενώ τη δεύτερη έχασε τις αισθήσεις του. Να ανησυχώ; Και σε ποια ειδικότητα πρέπει να απευθυνθώ, πλην του Παιδιάτρου;

Από τη στιγμή που το επεισόδιο επαναλήφθηκε κατά την ώρα της άσκησης και τις δύο φορές, ανεξάρτητα αν είχαν διαφορετική μορφή εκδήλωσης, είναι απαραίτητος ένας πολύ καλός, πλήρης καρδιολογικός έλεγχος, από έναν Παιδοκαρδιολόγο.

Από εκεί θα αρχίσετε και χωρίς καθυστέρηση. Αν, με το καλό, δεν υπάρχει καρδιολογικό πρόβλημα, από εκεί και πέρα θα σας καθοδηγήσει ο Παιδίατρος.

Έως ότου τελειώσει η διερεύνηση, θα ζητήσετε να μην κάνει ούτε τη σχολική αθλητική δραστηριότητα.

Ερώτηση 50

Απώλεια δόσεως αντιβιοτικού

Από το αντιβιοτικό που χορήγησε ο γιατρός για ωτίτιδα στην κόρη μου, η γιαγιά της παρέλειψε μια δόση.

Πρέπει να δόσω μεγαλύτερη δόση στο επόμενο οκτάωρο;

Μια και μου κάνετε γνωστό ότι το αντιβιοτικό που σας έδωσε είναι οκτάωρης χορήγησης, εάν έχουν ήδη περάσει οι 8 ώρες, θα σας έλεγα ότι θα δώσετε την κανονική δόση και δεν πειράζει αν έχασε μία δόση.

Γενικότερα όμως θα έλεγα ότι ο χρόνος χορήγησης των δόσεων, δεν αποτελεί μια αυθαίρετη πρακτική, αλλά καθορίζεται κατά βάση από την φαρμακοκινητική του κάθε φαρμάκου. Είναι δηλαδή μετρημένο σε δείγματα αίματος, πότε το κάθε φάρμακο φθάνει στο αίμα να βρίσκεται σε θεραπευτικά επίπεδα και πότε αυτά εξαντλούνται,ώστε να δοθεί η επόμενη δόση. Προκειμένου για αντιβιοτικά, προσπαθεί η θεραπευτική να εφαρμόζει συνταγές που έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα επιτυχίας σε ότι αφορά την συμμόρφωση του αρρώστου. Εννοώ ότι, όσο αραιότερα τα διαστήματα των δόσεων, τόσο καλύτερη η εφαρμογή των οδηγιών από τον άρρωστο. Αυτό όμως δεν αποτελεί επιλογή του γιατρού, αλλά το περιέχει η οδηγία του φαρμάκου.

Επίσης, είναι σημαντικό να επισημάνω, ότι είναι καλύτερο για το παιδί τα 8ωρα π.χ, αυτά, να επιλέγονται έτσι μέσα στο 24ωρο, ώστε να προκαλούν τη μικρότερη δυνατή ενόχληση στην καθημερινότητα του παιδιού (ύπνος, φαγητό, σχολείο). Αν αντί για 8ωρο εφαρμόσετε έναν πιο ελαστικό τρόπο, γιατί είναι πιο βολικό, δηλαδή 7-9 ώρες η μία δόση από την άλλη, δεν υπάρχει πρόβλημα θεραπευτικό.

Επίσης θέλω να τονίσω ότι ο γιατρός πρέπει να αναγράφει με λεπτομέρεια την οδηγία, τόσο σε ότι αφορά στη δόση(ποσότητα σε ml), όσο και τα μεσοδιαστήματα των δόσεων. Η παλαιά πρακτική με τα κουταλάκια του γλυκού, θα πρέπει να αποφεύγεται εντελώς, γιατί υπάρχουν σημαντικές παρεκλίσεις στην περιεκτικότητα του ενός κουταλιού, από ένα άλλο. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που μέσα στη συσκευασία υπάρχει κουταλάκι(μεζούρα), συγκεκριμένης περιεκτικότητας.

Αν πρόκειται για άλλα φάρμακα , εκτός από αντιβιοτικά, να συμβουλευεστε το γιατρό σας, γιατί το κάθε φάρμακο έχει τις δικές του, συγκεκριμένες οδηγίες.