Πρόσφατα δημοσιεύσαμε στην ιστοσελίδα μας
το άρθρο του κου Καβαλιώτη
“Eμβόλια: Δικαίωμα Επιλογής ή Ανάγκη Επιβολής;“.
Το άρθρο αυτό κίνησε το ενδιαφέρον σ’εμάς τους Παιδιάτρους,
να ακουστεί η άποψη και ενός γιατρού που δεν είναι Παιδίατρος,
έτσι αναθέσαμε στον Παιδοχειρουργό Γιώργο Σπυρίδη
να μας καταθέσει την άποψη του.
(από την συντακτική ομάδα)
Γνωρίζουμε πως προκειμένου να επιτευχθεί «ανοσία αγέλης» (εκτενής ανοσία του πληθυσμού), θα πρέπει το επίπεδο εμβολιασμού στην κοινότητα να φτάνει και αν είναι δυνατόν να ξεπερνά το 90-92%. Ειδικά για εμβόλια όπως αυτό κατά της ιλαράς όπου σε ένα ποσοστό 4-5% τα παιδιά παρά τον εμβολιασμό τους τελικά δεν καλύπτονται έναντι της νόσου, το να διατηρείται επιπλέον πυρήνας ανεμβολίαστων παιδιών, διαταράσσει τον φραγμό ανοσίας της αγέλης με αποτέλεσμα την επανεμφάνιση του κινδύνου επιδημίας ιλαράς. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ όπου το επίπεδο εμβολιασμού σε κάποιες περιοχές έχει πέσει στο 50%, αρκούσε ένα κρούσμα ιλαράς στη Disneyland για να ξεσπάσει επιδημία της νόσου με γρήγορη εξάπλωση εντός των ΗΠΑ αλλά και πέρα των συνόρων της, στο Μεξικό.
Γιατροί και γονείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως όταν αναφερόμαστε στην κοινότητα συμπεριλαμβάνουμε άτομα όπως παιδιά και ενηλίκους σε ανοσοκαταστολή είτε λόγω μεταμόσχευσης μυελού ή άλλου οργάνου είτε λόγω χημειοθεραπείας για κακόηθες νόσημα ή εξαιτίας άλλης νόσου του ανοσοποιητικού συστήματος συγγενούς, κληρονομικής ή επίκτητης. Σε αυτή την κατηγορία του ευαίσθητου(επίνοσου) πληθυσμού, περιλαμβάνονται και τα βρέφη. Τα βρέφη, λόγω ηλικίας, δεν μπορούν να εμβολιαστούν έναντι ιδιαίτερα επικίνδυνων για αυτά νοσημάτων όπως είναι η ιλαρά, η παρωτίτιδα και ο κοκκύτης. Η προστασία λοιπόν των αδυνάτων στην κοινότητα που δεν έχουν την πολυτέλεια της επιλογής όπως όλοι εμείς, προσφέρεται από εμάς τους εμβολιασμένους. Δια μέσου, δηλαδή, του φραγμού που χτίζει ο δικός μας εμβολιασμός, προστατεύονται αυτοί που δεν μπορούν να προστατευθούν με εμβόλια, για λόγους ιατρικούς και συγκεκριμένα λόγω υποκείμενης νόσου .
Τελευταία προβάλεται συνεχώς ως επιχείρημα το δικαίωμα στην ελευθερία της βούλησης και του δικαιώματος του γονιού να αποφασίζει τι είναι καλό και τι δεν είναι, για το παιδί του. «Το παιδί ανήκει στο γονιό του», άκουσα κάποιον να δηλώνει με πάθος. Κατ’αρχήν να θυμίσω πως το παιδί δεν ανήκει σε κανέναν παρά στο εαυτό του. Ο γονιός έχει προσωρινά την ευθύνει να το μεγαλώσει και να το προστατεύσει. Να αποφασίσει τι είναι καλό για αυτό, χωρίς να προβάλλει τις προσωπικές του ιδεοληψίες πάνω στο παιδί του και εις βάρος του.
Ωστόσο στον πολιτισμένο κόσμο ευθύνη για το καλό του παιδιού και του συνόλου των πολιτών της, έχει και η πολιτεία. Αν αρνηθούμε αυτή την ευθύνη τότε ας αποφασίζει ο γονιός αν θα βάλει καθισματάκι ασφαλείας στο αυτοκίνητο ή αν θα έχει το δίκαννο οπλισμένο στο σαλόνι που παίζει το παιδί. Το καθισματάκι και η φύλαξη του όπλου είναι αποτελεσματικά μέτρα για την ασφάλεια του παιδιού. Το ίδιο ισχύει και για τα εμβόλια. Είναι αποτελεσματικά έναντι, θανατηφόρων σε κάποιες περιπτώσεις, νοσημάτων. Κανείς δεν αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα τους. Ούτε καν οι αρνητές τους. Εφόσον λοιπόν υπάρχει ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να αποφευχθούν θάνατοι, νοσηρότητα και άλλα βάσανα, είναι υποχρέωση της πολιτείας να προστατέψει την κοινωνία και ειδικά τα αδύναμα μέλη της. Το κοινό καλό εξ όσων γνωρίζω στις δυτικές κοινωνίες προστατεύται. Όταν δε η βούληση του ενός παραβιάζει το καλό των πολλών έρχεται η πολιτεία και νομοθετεί.
Θεωρώ λοιπόν πως είναι ηθική μας υποχρέωση έναντι της κοινότητας, μέλη της οποίας θέλουμε να θεωρούμε εαυτούς, και πολύ περισσοτέρο έναντι των πιο αδυνάτων μελών της, να την προστατέψουμε με τον συνεπή εμβολιασμό των παιδιών μας. Θεωρώ επίσης και υποστηρίζω με την ίδια ένταση πως για το ενδεχόμενο που κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται αυτό τους το καθήκον θα πρέπει η πολιτεία να πράξει το δικό της καθήκον και να νομοθετήσει υπερ της κοινωνίας και κυρίως των αδυνάτων.
Γνωρίζουμε πως προκειμένου να επιτευχθεί «ανοσία αγέλης» (εκτενής ανοσία του πληθυσμού), θα πρέπει το επίπεδο εμβολιασμού στην κοινότητα να φτάνει και αν είναι δυνατόν να ξεπερνά το 90-92%.
