Η Ιατρική αποτελεί μια δύσκολη, σημαντική και αρχαιότατη επιστήμη.
Η δυσκολία της σχετίζεται με το γεγονός ότι ασχολείται με ότι πολυπλοκότερο δημιούργησε η φύση, που είναι ο ανθρώπινος οργανισμός.
Η σημαντικότητα και η πανάρχαια, σε πρωτόγονη μορφή εμφάνισή της, σχετίζονται άμεσα με την προσπάθεια του ανθρώπου να προστατεύσει την ακεραιότητα και πολύ περισσότερο η ζωή του.
Μερικές “ειδικότητες”, όπως η Ορθοπεδική προόδευσαν περισσότερο, ένεκα της ανάγκης του ανθρώπου να είναι ικανός προς ανεύρεση τροφής και για να είναι ικανός και να επυπηρετείται στις πολύ συχνές εποχικές μετακινήσεις του.
Ο Ιπποκράτης ο Κώος, του Ιατρικού-Ιερατικού γένους των Ασκληπιάδων, είχε από τον πατέρα του την τύχη να είναι “απόγονος“ του Ασκληπιού, ο οποίος ήταν Θεότητα ης Ιατρικής και η μητέρα του Φαιναρέτη , “απόγονος” του ήρωα Ητακλή. Τα πρώτα μαθήματα ιατρικής τα πήρε από τον Πατέρα τον Ηρακλείδη, που ήταν γιατρός.
Γεννήθηκε το 460 π.χ στην Κω και πέθανε σε ηλικία 83 ετών το377 π.χ στη Λάριασα. Θεωρείται και είναι “πατέρας”της Ιατρικής. Πριν από 2.500 χρόνια, δημιούργησε Ιατρική σχολή και πολλά από αυτά που τότε δίδασκε, βρίσκονται και σήμερα σε ισχύ. (η αξία του πυρετού, η ελονοσία, το απόστημα, οι ορθοπεδικοί νάρθηκες, η φυματίωση κ.ά.)
Το σημαντικότερο από όλα ήταν ότι δίδαξε την ηθική στην άσκηση της Ιατρικής (Ο Όρκος του Ιπποκράτη), και απάλλαξε τον κόσμο από την μαγικό-θρησκευτική αντίληψη περί νόσου και θεραπείας, καθώς επίσης αντιμετώπισε με πάθος την Ιατρική αγυρτία και τις δισειδαιμονίες. Προσπάθησε να αποσυνδέσει τη νόσο από το “θέλημα των θεών”, στο βαθμό που εκείνη την εποχή, έφθανε η φωνή του.
Στην Ιπποκρατική Συλλογή, που είναι κείμενα από την πείρα, τις γνώσεις του και τη φιλοσοφία του περί ζωής, υπάρχει ξεχωριστό κείμενο “περι παδίων”, που αναφέρεται ειδικά στα παιδιά, καθώς και περί διατροφής, περί διαίτης κ.ά πολλά!
Σήμμερα κάποιοι που παραχαράζουν την ιατρική και κάποιοι αδαείς τους ακολουθούν, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έχουν γυρίσει, όχι στην εποχή του Ιπποκράτη, αλλά στην εποχή των μάγων που επισκεφθόταν τους ασθενείς στα σπήλαια, γιατί εκεί ζούσαν τότε και τους “κάπνιζαν”με διάφορα αρωματικά βότανα για να τους θεραπεύσουν, δεν θα ήταν αποδεκτοί ούτε από τομν Ιπποκράτη, 2.500 χρόνια πριν.
Πολλούς αιώνες αργότερα, με τη γενική εξέλιξη της ανθρωπότητας, την τεχνολογική εξέλιξη, και την δημιουργία Πανεπιστημιακών σχολών, στη συνέχεια, διαπιστώθηκε ότι οι βασικές Πανεπιστημιακές γνώσεις ενός εκκολαπτόμενου γιατρού, δεν ήταν σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες της Ιατρικής φροντίδας του ανθρώπου. Αυτό οφείλεται κατά βάση στην πολυπλοκότητα του ανθρώπινου οργανισμού.
Για να γίνει πιο κατανοητή η πολύπλοκη αυτή μηχανή στις λεπτομέρειές της και για την κατά το δυνατόν καλύτερη και πληρέστερη αντιμετώπιση της όποιας “βλάβης” (ασθένειας), δημιουργήθηκαν οι ειδικότητες της Ιατρικής, (Χειρουργική, Ορθοπεδική, Μαιευτική Γυναικολογία, Οφθαλμολογία, ΩΡΛ, καθώς και το πλήθος των ειδικοτήτων της Παθολογικής κατεύθυνσης, Ενδοκρινολογία, Νευρολογία, Νεφρολογία και άλλες πολλές ,που δεν είναι εύκολο να μετρηθούν).
Αποτέλεσμα αυτής της εξειδίκευσης των Ιατρικών γνώσεων, υπήρξε η εκρηκτική άνοδος του επιπέδου των παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών.
Θα ήταν απρέπεια για μένα, αν δεν έκανα ιδιαίτερη μνεία στα επιτεύγματα ( κατορθώματα στην κυριολεξία) της Βιολογίας και ιδιαίτερα του μοριακού κλάδου της. Οι ανακαλύψεις της , η είσοδος στα άδυτα της ανθρώπινης φύσης και η τεράστια προσφορά της στην υγεία του ανθρώπου, δεν μετριούνται.
Δεν αναφέρθηκα στην Παιδιατρική και δεν την μέτρησα στις Παθολογικές ειδικότητες, γιατί αυτή είναι κάτι άλλο και δεν αποτελεί μια ειδικότητα που ασχολείται με άνα σύστημα ή ένα όργανο του ανθρώπινου οργανισμού, αλλά με το σύνολο του αναπτυσσόμενου ανθρώπου, που βρίσκεται στις ηλικίες μεταξύ 0-15 ετών.
Ο Παιδίατρος οφείλει να είναι κάτι από όλες τις παραπάνω ειδικότητες και αν δεν τις γνωρίζει όλες σε λεπτομέρειες, που δεν είναι εύκολο, για να μην πω ότι είναι αδύνατο , πρέπει οπωσδήποτε να αναγνωρίζει την οποιαδήποτε παθολογία του παιδιού, περιλαμβανομένων των χειρουργικών ειδικοτήτων. Πρέπει να τα ξέρει όλα, γιατί στην Ιατρική ” βλέπεις αυτά που γνωρίζεις, αυτά που ξέρεις”. Ότι δεν σου είναι γνωστό από προηγούμενη εμπειρία, από το διάβασμα ή από τη διδασκαλία, το προσπερνάς , γιατί δεν το βλέπεις!
Εκτός των ανωτέρω πρέπει να είναι γνώστης πολλών γενετικών νοσημάτων και διαταραχών, συγγενών ανωμαλιών και άλλων διαταραχών που ξεκινούν από την αρχική σύζευξη των γενετικών στοιχείων.
Πρέπει επίσης να έχει την ικανότητα να διαγνώσει κινητικά, νοητικά και ψυχικά προβλήματα, πολύ έγκαιρα, ώστε να περισώσει ότι μπορεί από τα αποθέματα του μικρού ασθενούς του.
Δεν ισχυρίζομαι ότι θα κάνουμε τα πάντα μόνοι μας, διότι δεν είναι δυνατόν αυτό. Οφείλουμε όμως να δούμε έγκαιρα το παθολογικό στοιχείο ενός παιδιού και με τη βοήθεια, ενός πού καλού ιστορικού, να βρισκόμαστε κατά 70% κοντά στη διάγνωση, πριν προχωρήσουμε καν σε κλινική εξέταση.
Πάντα υποστήριζα, όσα χρόνια εργαζόμουνα για λογαριασμό της εκπαίδευσης, ότι τα τέσσερα χρόνια της ειδικότητας της Παιδιατρικής, δεν είναι αρκετά για να καλύψουν το σύνολο των απαραιτήτων γνώσεων και για το λόγο αυτό ο Παιδίατρος έχει ανάγκη από “ διά βίου εκπαίδευση”. Αυτή η ανάγκη έχει γίνει πράξη για την Παιδιατρική, γι’αυτό τα περισσότερα Σεμινάρια, Συνέδρια, Ημερίδες και άλλες επιστημονικές εκδηλώσεις, σε όλο τον κόσμο, αφορούν στην Παιδιατρική. Ο Παιδίατρος μαθαίνει καθημερινά, ενώ συγχρόνως πλουτίζει την πείρα του.
Αγαπητοί φίλοι
Θα αναρωτιόσαστε, γιατί αυτή η μεγάλη εισαγωγή.
Η ενασχόλησή μου με την ιστοσελίδα paidiatriki.gr και κυρίως η επαφή με γονείς δια μέσου της ομάδας “ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ”, με δίδαξε πολλά. Τόσα, που ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι γνώριζα τόσο λίγο τους ανθρώπους και πιο συγκεκριμένα τους ανθρώπους, ως γονείς και ας έχω μεγαλώσει χιλιάδες παιδιά.
Παλαιές, βαθειά ριζωμένες αντιλήψεις που μεταφέρονται από γενεά σε γενεά, προκαταλήψεις, εμμονές και ιδεοληψίες, εναλλακτικές αντιλήψεις σε θέματα ζωής και υγείας, οπισθοδρομίσεις μέχρι του σημείου να ψάχουμε σπήλαια για να ζήσουμε, αναζήτηση του ελιξιρίου της ζωής σε φυτικές ουσίες αμφιβόλου προελεύσεως και επεξεργασίας και τέλος με προβλημάτισαν ιδιαίτερα οι ευθείες βολές κατά της Ιατρικής, σε ότι αυτή προσέφερε στην ανθρωπότητα και κατά των λειτουργών της.
Δεν θα ασχοληθώ στο σημείωμα αυτό με νουθεσίες, επιχειρήματα, στατιστικά στοιχεία κ.α. , διότι πρέπει να γράψω έναν τόμο πολλών σελίδων, που και αυτός θα πέσει στο κενό, γιατί κάποιες απόψεις είναι βαθειά ριζωμένες, χαρακτηρίζονται από ισχυρή δόση”οπαδισμού” και διανθίζονται από σημαντική διάθεση αντιπαλότητας, επιθετικότητας και κυρίως προσέγγισης των γονέων με στόχο τον προσηλυτισμό.
Δυστυχώς, η είσοδος του διαδυκτίου στη ζωή μας, μαζί με την ύπαρξη πολλών αφελών που το χρησιμοποιούν αποκομίζοντας “δηλητηριώδεις” πληροφορίες, βοήθησε αυτούς τους αιρετικούς να βρουν κοινό που τους παίρνει στα σοβαρά, τόσο σε θέματα φιλοσοφίας της ζωής, όσο και στην αντιπετώπιση των αναγκών της υγείας και κυρίως στον τομέα αυτό. Το πέτυχαν, σε μικρό ευτυχώς βαθμό. Δυστυχώς στην εκστρατεία αυτή της πνευματικής παράκρουσης έχου συστρατευθεί γιατροί ή άτομα παραϊατρικών επαγγελμάτων, που παραχαράσσουν την ιατρική.
Η παραπάνω κατηγορία των «δήθεν», σε συνδυασμό με το μένος κατά της κλασσικής Παιδιατρικής, ορισμένων γονέων με παρόμοιες αντιλήψεις, υποβάθμισαν και ουσιαστικά κατέστρεψαν την επικοινωνία της ομάδος ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ, επιβεβαιώνοντας το «Να καταστρέψεις είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να δημιουργήσεις».
Αρκετοί εκ των συναδέλφων φίλων Παιδιάτρων της ομάδας ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ, εκνευρίσθηκαν από τη συμπεριφορά κάποιων γονιών ή εναλλακτικών σχετιζόμενων με την Ιατρική και αποχώρησαν, με αποτέλεσμα να στερήσουν τους γονείς που επιζητούν μια επί πλέον γνώση από ένα ειδικό επιστήμονα.
Δεν λυπούμαι για τον κόπο τον δικό μου και της στενής μου συνεργάτιδας Παιδιάτρου Ειρήνης Γιαννάτου και του γυιού μου Παιδοχειρουργού Γιώργου Σπυρίδη.
Δεν λυπούμαι , γιατί πάλι κάτι μάθαμε, κάτι μας δίδαξε αυτή η προσπάθειά μας.
Λυπούμαι μόνο, γιατί δεν έχω τις δυνάμεις να αντέξω μια τέτοια ψυχική φθορά και υποχρεώνομαι να βάλω όρους λειτουργίας της ομάδας, που ειλικρινά δεν το επιθυμούσα, γι’αυτό και καθυστέρησα να το κάνω.
Ειλικρινά, το κάνω με πόνο ψυχής, τόσο γιατί απέτυχα να προσφέρω αυτό που ήθελα,τη συμμετοχή, όσο και για το γεγονός, ότι στην ενέργεια αυτή με οδηγεί ένας μικρός αριθμός γονέων και παραχαρακτών της Ιατρικής, ενώ οι περισσότεροι θεωρώ ότι κάτι απεκόμισαν από την ανταλλαγή απόψεων μέσα από την ομάδα.
Οι κανόνες λειτουργίας της ομάδας είναι καρφιτσωμένες, μόλις ανοίξετε την ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ, FB.
Είναι πολύ δυσάρεστο, γιατί είμαστε τόσοι πολλοί, περίπου 14.700 και αποτελούσαμε, έτσι νόμιζα, μια συμπαγή ομάδα που ενδιαφερόταν και εργαζόταν για ότι πολυτιμότερο υπάρχει στην κοινωνία και αυτό είναι το παιδί.
Σας ευχαριστώ
….και συνεχίζουμε με νέα σχέδια που περιλαμβάνουν, αφ’ενός τη δημιουργία των κανόνων και αφ’ετέρου την προσθήκη ποικιλίας θεμάτων στην ιστοσελίδα www.paidiatrik;i.gr.