Οι κολικοί αποτελούν σύνδρομο παροξυσμικών κοιλιακών αλγών, πιθανότατα εντερικής προελεύσεως και παρουσιάζονται σε βρέφη μικρότερα των 3 μηνών, συνήθως τις απογευματινές ή βραδινές ώρες. Χαρακτηρίζονται από αιφνίδιο, έντονο και συνεχές κλάμα με έξαψη στο πρόσωπο ή περιστοματική ωχρότητα, διογκωμένη και τεταμένη κοιλιά, σύσπαση των ποδιών προς την κοιλιά, ψυχρά άκρα και σφιγμένες γροθιές.

Η αιτιολογία παραμένει ασαφής. ΄Εχουν ενοχοποιηθεί παράγοντες όπως η αίσθηση της πείνας, η κατάποση αέρα κατά τη σίτιση, η αυξημένη λήψη τροφής, η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες.

Μερικά βρέφη φαίνεται να είναι επιρρεπή στην εμφάνιση κολικών, ωστόσο η βελτίωση τεχνικών σίτισης περιλαμβάνοντας την ερυγή του βρέφους, η εξασφάλιση σταθερού συναισθηματικά περιβάλλοντος, η έγκαιρη ανίχνευση αλλεργίας σε κάποια τροφή, οι διατροφικές συνήθειες της μητέρας και η αποφυγή υποσιτισμού ή υπερσιτισμού, αποτελούν μερικά από τα αποτελεσματικότερα μέτρα πρόληψης.

Ενέργειες που βοηθούν στην ανακούφιση του βρέφους είναι η όρθια ή πρηνής θέση και η τοποθέτηση ζεστών επιθεμάτων στην κοιλιακή χώρα. Η έξοδος κοπράνων και αερίων με φυσικό ή τεχνιτό τρόπο (υποκλυσμό), ανακουφίζουν αρκετά. Αλλαγές στη διατροφή σπάνια συμβάλλουν στην αποφυγή των κολικών. Τέλος, για επίμονες καταστάσεις συνιστάται η νοσηλεία του παιδιού για παρακολούθηση της σίτισης .

Η διαφορική διάγνωση περιλαμβάνει τον εγκολεασμό, την περιεσφιγμένη κήλη και τη συστροφή του όρχεος.

Οι κολικοί σπάνια επιμένουν μετά το 3ο μήνα ζωής. Ενώ δεν θεωρούνται ότι είναι ιδιαίτερης σημασίας, η ενόχληση και η ανησυχία που προκαλούν στο βρέφος και στους γονείς αντίστοιχα, είναι μεγάλη

Οι κολικοί αποτελούν σύνδρομο παροξυσμικών κοιλιακών αλγών, πιθανότατα εντερικής προελεύσεως και παρουσιάζονται σε βρέφη μικρότερα των 3 μηνών, συνήθως τις απογευματινές ή βραδινές ώρες. Χαρακτηρίζονται από αιφνίδιο, έντονο και συνεχές κλάμα με έξαψη στο πρόσωπο ή περιστοματική ωχρότητα, διογκωμένη και τεταμένη κοιλιά, σύσπαση των ποδιών προς την κοιλιά, ψυχρά άκρα και σφιγμένες γροθιές…