Γράφτηκε στις

Ιστορία: παρά την αλματώδη εξέλιξη της σύγχρονης ιατρικής (1780– 2010) η εντατικολογία άργησε να αναπτυχθεί σαν κλάδος της ιατρικής. 

Το πρώτο ουσιαστικό βήμα έγινε το 1952 στην Κοπεγχάγη. Σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές όλα ξεκίνησαν από την επιδημία πολιομυελίτιδας, όπου 90 περίπου άρρωστοι συγχρόνως, σε καθημερινή βάση χρειαζόταν τεχνητή αναπνοή. Με επικεφαλή Astrup μια ομάδα ιατρών κατάφερε να προσφέρει βοήθεια και ανακούφιση στους ασθενής, βελτιώνοντας τις είδη γνωστές τεχνικές ή δημιουργώντας νέες.

Στην χώρα μας οι πρώτες προσπάθειες έγιναν την δεκαετία του 70. Μετά την δημιουργία των ΜΕΘ σε δημόσια νοσοκομεία με ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όπως μείωση της θνητότητας, αύξηση της ασφάλειας των νοσηλευομένων λόγο καλύτερης παρακολούθησης και αντιμετώπισης των ασθενειών, εξασφάλιση καλύτερης λειτουργίας του νοσοκομείου, ανάλογα ή καλύτερα τμήματα δημιουργηθήκαν και στα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Οι μονάδες παίδων αποτελούν μία από τις νεότερες δημιουργίες του συστήματος. Στην προσπάθεια καλύτερης αντιμετώπισης βαρέως πασχόντων ή τραυματισμένων παιδιών, αναπτύχθηκε συνεργασία με άλλες ειδικότητες και υποειδικότητες της ιατρικής. 

Σκοπός: μια οργανωμένη ΜΕΘ είναι ένας χορός εξοπλισμένος με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας και ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό που παρέχει φαρμακευτική, μηχανική, ψυχολογική και συμβουλευτική υποστήριξη , στον ασθενή, συγγενή ή συνοδό. 

Για να νοσηλευτεί ένας ασθενής στην ΜΕΘ πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋπόθεσης οι οποίες ορίζονται από την κατάσταση του αρρώστου, την κρίση του γιατρού και τα διεθνή πρωτοκολλά. Οι ενέργειες των γιατρών οδηγούνται από αυτά, βοηθώντας στην ταχύτερη αντιμετώπιση κάθε ασθένειας ή των επιπλοκών. Ο εξοπλισμός επιτρέπει την παρακολούθηση και υποστήριξη σχεδόν κάθε οργάνου ή συστήματος. 
Τα τελευταία χρόνια η εξειδίκευση των ΜΕΘ έχει βοηθήσει στην καλύτερη αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων μεταξύ ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, έτσι δημιουργήθηκαν γενικές, καρδιολογικές, χειρουργικές, παιδιατρικές, νεογνολογικές και άλλες μονάδες, οι ποίες επιτρέπουν στον ασθενή να παραμένει κοντά στους θεράποντες ιατρούς χωρίς να υπάρχει ανάγκη μεταφοράς από ένα τμήμα σε άλλο. 

Κόστος: η ΜΕΘ είναι εξαιρετικά δαπανηρό τμήμα, στην Ευρώπη για παράδειγμα η νοσηλεία στην μονάδα κοστίζει καθημερινά ( με μικρές διακυμάνσεις από μία χώρα στην άλλη) 838 ευρώ στην μονάδα νεογνών, 1702 ευρώ στην μονάδα παίδων, 1328 ευρώ στην μονάδα ενηλίκων.

Από την άλλη στις ΗΠΑ όπου υπάρχουν περίπου 2000 ΜΕΘ, η δαπάνη ανέρχεται στα 15- 55 δισεκατομμύρια δολάρια, κάθε χρόνο. Αυτό αποτελεί το 0,5% του ΑΕΠ ή το 13% των εθνικών δαπανών για την υγεία. 

Συμπέρασμα: η μονάδα εντατικής θεραπείας δεν είναι απλός ένα τμήμα με εκπαιδευμένο προσωπικό και μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας, όπου ξοδεύονται καθημερινά πολλά χρήματα. Αλλά, σε συνεργασία με τους ιατρούς άλλων ειδικοτήτων, είναι, πολλές φορές, το τελευταίο σύνορο που χωρίζει τον βαρέως πάσχοντα από το θάνατο. Για να λειτουργεί σωστά ένας τόσο πολύπλοκος οργανισμός χρειάζεται την αμέριστη συμπαράσταση και συνεργασία όλων των εμπλεκομένων. Είτε αυτοί είναι συνάδελφοι άλλων ειδικοτήτων, είτε συγγενής, είτε ο ίδιος ασθενής.