Οι οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αυτό συμβαίνει διότι οι ευκαιρίες και οι χώροι περιορίζουν τη δυνατότητα του παιδιού για παιχνίδι. Κάποια παιδιά δεν έχουν χώρο να παίξουν, ενώ κάποια άλλα δεν έχουν φίλους στη γειτονιά, διότι οι φίλοι τους βρίσκονται σκορπισμένοι στην πόλη ένεκα του ότι φοιτούν σε ιδιωτικό σχολείο.

Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, η κολύμβηση, το τένις , ο στίβος για τα αγόρια και επιπλέον ο χορός και η ενόργανη γυμναστική για τα κορίτσια, αποτελούν τα πιο δημοφιλή αθλήματα.

Εάν το παιδί επιλέξει ένα ή δύο προγράμματα και μπορεί να γυμνάζεται 3-4 φορές την εβδομάδα μπορεί να διασκεδάζει, να κάνει νέους φίλους και να έχει σημαντική εκτόνωση. Εάν ενταχθεί στο πλαίσιο της φιλοσοφίας παίζω και  γυμνάζομαι, είτε πρόκειται για ατομικό (μοναχικό) άθλημα, είτε για ομαδικό και αν τα έχει επιλέξει το ίδιο το παιδί, τότε το αποτέλεσμα αναμένεται ότι θα είναι θετικό. Αν μάλιστα το άθλημα που θα επιλέξει είναι ατομικό, παρά το γεγονός ότι είναι συχνά ανιαρό, εν τούτοις αυτό μπορεί να συνοδεύει το παιδί θετικά σε ολόκληρη τη ζωή του. Ο λόγος είναι ότι δεν χρειάζεται δεύτερος για να γυμνασθεί, παρά μόνο αν τον θέλει για παρέα.

Το παιδί μετά την ένταξή του σε κάποιο αθλητικό πρόγραμμα, είναι δυνατόν να εκφράσει άρνηση να συνεχίσει για διάφορους δικούς του λόγους. Μπορεί να θεωρεί ή να αποτελεί πραγματικότητα, ότι δεν τα καταφέρνει όπως τα άλλα παιδιά της ομάδας. Να αισθάνεται ότι καταπιέζεται από τον προπονητή που είναι ιδιαίτερα απαιτητικός και αυστηρός. Να κρυώνει στην πισίνα και να αισθάνεται δυσάρεστα και πολλά άλλα που μπορούν να κάνουν ένα παιδί να αισθάνεται άσχημα.

…μην απευθύνεστε σε έναν μικρό αθλητή σε έντονο ύφος και προπαντός μην χειρονομείτε δείχνοντας με το δάκτυλο την έξοδο. Ο μικρός ή η μικρή θα εγκαταλείψει τον αθλητισμό και εσάς θα σας βλέπει το βράδυ στα πιο κακά όνειρά του!

Πρέπει, για το οποιοδήποτε πρόβλημα, να συζητήσουμε μαζί του και αν η λύση είναι εύκολη να του την προτείνουμε. Αν όμως το πρόβλημα του παιδιού είναι σημαντικό και η ένταξη στην ομάδα δύσκολη, δεν θα προσπαθήσουμε να το πείσουμε ότι έχει άδικο, αλλά θα συμφωνήσουμε μαζί του και θα αλλάξουμε με την επιθυμία του αλλά και με την έγκρισή του, άθλημα.

Προσοχή χρειάζεται στον χειρισμό του παιδιού που κατά την άποψή μας ή και κατά την άποψη του προπονητή, έχει ταλέντο. Μην το φορτώνετε και μην φορτώνεστε και οι ίδιοι με ελπίδες για καριέρα αθλητική υψηλού επιπέδου. Να θυμόσαστε πάντοτε ότι μόνο το 10% των πρωταθλητών του δημοτικού είναι και πρωταθλητές στο γυμνάσιο και από αυτό το παιδί που θα είναι και στο γυμνάσιο το 10% θα είναι και στο λύκειο. Μελέτη σε μαθητές στις Η Π Α σε λύκεια έδειξε ότι μόνο 1/6.600 αθλητών μαθητικών ομάδων Αμερικανικού ποδοσφαίρου, θα παίξει σε επαγγελματική ομάδα αργότερα. Οι επιδόσεις σε μικρή – και πάντως πριν την εφηβική- ηλικία και η υπεροχή έναντι άλλων παιδιών, οφείλεται στο διαφορετικό βαθμό βιολογικής  ωριμότητας. Όταν και τα άλλα παιδιά ωριμάσουν τότε οι διαφορές  στις επιδόσεις εξανεμίζονται. Απαιτούνται  λοιπόν λεπτοί χειρισμοί γιατί το παιδί πρέπει να κερδίσει από τον αθλητισμό και όχι να χάσει. Και θα χάσει  όταν οι προσδοκίες του για αθλητική καριέρα καταρρεύσουν, οπότε θα απογοητευτεί θα εγκαταλείψει και δεν θα ασχοληθεί στο μέλλον με τον αθλητισμό. Επί πλέον η ψυχολογική πίεση επάνω στον εφηβικό «ΕΓΩ» του θα είναι τέτοια και τόσο έντονη που μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις και  στην τελική του ψυχοσωματική ανάπτυξη. Μην συζητάτε συνεχώς για τις αθλητικές του επιδόσεις, τα μετάλλια και τις νίκες καθώς και τις αδικίες των κριτών στο πρόσωπό του, στους αγώνες. Στις τελευταίες θα αναφερθείτε  μόνο όταν είστε έτοιμοι να σχολιάσετε και μία ευνοϊκή μεταχείριση.

Οι  αθλητικές κακώσεις είναι πολύ συχνές στα παιδιά. Αυτό συμβαίνει περισσότερο σε οργανωμένη άθληση, όπου γυμνάζονται συγχρόνως πολλά παιδιά διαφορετικής ηλικίας, αλλά και της ίδιας ηλικίας  διαφορετικού όμως βαθμού ωρίμανσης.

Η νίκη στον αγώνα είναι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού, που είναι έμφυτος στον άνθρωπο, τόσο  σε ατομικά όσο  και σε ομαδικά αθλήματα. Δεν είναι όμως αυτοσκοπός. Αυτό το ότι δεν είναι αυτοσκοπός  ομολογώ ότι είναι δύσκολο να το «εμβολιάσει» κανείς σε ένα παιδί, όμως πρέπει να γίνεται η προσπάθεια.

Δώστε στο παιδί σας ευκαιρίες για άθληση. Προσπαθήσετε να το κάνετε να αγαπήσει τον αθλητισμό, για να του μείνει μια πολύ καλή συνήθεια για όλη τη ζωή του.

Οι οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αυτό συμβαίνει διότι οι ευκαιρίες και οι χώροι περιορίζουν τη δυνατότητα του παιδιού για παιχνίδι…