Pediatrics. 2009;123;e193-e198

Ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τη διάγνωση και αντιμετώπιση της οξείας ιγμορίτιδας δημοσιεύθηκε στο Pediatrics τον Φεβρουάριο του 2009.

Η μελέτη αξιολόγησε

• τη βαρύτητα διαφόρων συμπτωμάτων,
• τη χρήση απεικονιστικών μεθόδων των ιγμόρειων και
• την αντιμετώπιση της οξείας ιγμορίτιδας περιλαμβάνοντας τα αντιβιοτικά εκλογής και τη χρήση συνοδών φαρμάκων.

«Η οξεία ιγμορίτιδα είναι μια κοινή διάγνωση στα παιδιά που ευθύνεται για σχετικά μεγάλη χρήση αντιβιοτικών» γράφουν ο Lon McQuillan MD, MSPH, και συν. από το Πανεπιστήμιο του Coloradο.
«Παρ΄ όλα αυτά λίγα γνωρίζουμε σχετικά με το πώς οι παιδίατροι θέτουν την διάγνωση και αντιμετωπίζουν την μη-απειλητική οξεία ιγμορίτιδα στα παιδιά.»

Ο στόχος της μελέτης ήταν να αποτυπώσουν τον τρόπο με τον οποίο ο παιδίατρος αξιολογεί και θεραπεύει μια μη απειλητική οξεία ιγμορίτιδα σε ένα κατά άλλα υγιές παιδί 6 χρόνων ή και μικρότερο.

Η μελέτη διεξήχθη μέσω e-mail, από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 2007 και περιελάμβανε τυχαίο δείγμα 750 παιδιάτρων από το American Medical Association Master File. To ποσοστό των παιδιάτρων που απάντησε ήταν 45%, με 271 παιδιάτρους να ολοκληρώνουν τελικά την μελέτη.

Οι ηλικίες των ασθενών, στις οποίες οι παιδίατροι αναφέρουν ότι λάμβαναν υπ’όψιν τη διάγνωση της οξείας ιγμορίτιδας, ήταν:

• στις ηλικίες 0- 5μηνών το 6% των παιδιάτρων,
• 6-11 μηνών το 17%,
• 12-23 μηνών το 36%,
• 14-35 μηνών το 21%
• και άνω των 36 μηνών το 29%.

Τα συμπτώματα που θεώρησαν οι παιδίατροι «πολύ σημαντικά» για τη διάγνωση της οξείας ιγμορίτιδας ήταν:

• η διάρκεια των συμπτωμάτων (93%),
• η πυώδης ρινίτιδα (55%) και
• η ρινική συμφόρηση (43%).

Η διάρκεια των συμπτωμάτων θεωρήθηκε από το 60% των παιδιάτρων πιο σημαντική σε σχέση με τον συνδυασμό των συμπτωμάτων.

Πιο συγκεκριμένα, η διάρκεια των συμπτωμάτων που ήταν ικανή να θέσει την διάγνωση ήταν:

• 1-6 ημέρες (6%),
• 7-9 ημέρες (17%),
• 10-13 ημέρες (37%),
• 14-16 ημέρες (38%) και
• 17 ημέρες και άνω (6%).

«Βρήκαμε σημαντικές αποκλίσεις στην ηλικία κατά την οποία οι παιδίατροι αρχίζουν να θέτουν τη διάγνωση της μη απειλητικής οξείας ιγμορίτιδας σε παιδιά» σημειώνουν οι συγγραφείς. «Οι περισσότεροι παιδίατροι θεωρούν τη διάρκεια των συμπτωμάτων ως τον πιο σημαντικό διαγνωστικό παράγοντα.»

Για τη διάγνωση της οξείας ιγμορίτιδας, περισσότεροι από τους μισούς παιδίατρους της μελέτης (58%) ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν, τουλάχιστον «περιστασιακά» αξονική τομογραφία ιγμόρειων.

Η συνταγογράφηση αντιβιοτικών ήταν «συχνή» ή «καθολική» για το 96% των παιδιάτρων, ενώ για το 53% ήταν «περιστασιακή» ή αρκετά συχνή.

Επίσης, πρόσθεταν στην αγωγή «συχνά» ή «πάντα» ρινοπλύσεις με αλατόνερο (44%), συστηματικά αποσυμφορητικά (28%), ρινικά κορτικοστεροειδή (20%) και συστηματικά αντισταμινικά (13%).

Στο άρθρο, οι συγγραφείς τονίζουν: «η πλειονότητα των παιδιάτρων χρησιμοποιεί, τουλάχιστον περιστασιακά, αξονική τομογραφία ιγμόρειων σε παιδιά με οξεία ιγμορίτιδα παρά τους κλινικούς περιορισμούς της εξέτασης και παρότι δεν γίνεται απολύτως κατανοητό, το ενδεχόμενο συνταγογράφησης αντιβιοτικών είναι συχνό. Τέλος, αναφέρεται η χρήση συστηματικών αποσυμφορητικών και αντισταμινικών σε μικρά παιδιά, πρακτική που πρέπει να επανεξετασθεί εν όψει των τελευταίων προειδοποιήσεων για την ασφάλειά τους από το ‘Food and drug Administration’.»

Περιορισμοί στη μελέτη μπορεί να θεωρηθούν η μεροληψία των παιδιάτρων που απάντησαν ή/και η μεροληψία στην ανάκληση των γεγονότων, καθώς και η αξιοπιστία της ακρίβειας των απαντήσεων.

Επίσης οι συγγραφείς πρόσθεσαν πως «η ποικιλία στη διαγνωστική προσέγγιση των παιδιάτρων καταδεικνύει την ανάγκη για ισχυρότερη βάση ενδείξεων με την οποία οι παιδίατροι μπορούν να πάρουν κλινικές αποφάσεις.»

Καταλήγοντας σημειώνεται πως «πολλοί παιδίατροι συνταγογραφούν ασκόπως αντιβιοτικά σε μικρά παιδιά με οξεία ιγμορίτιδα, πρακτική για την οποία υπάρχουν λίγα δεδομένα. Ο έλεγχος της συνταγογράφησης αντιβιοτικών στην οξεία ιγμορίτιδα μπορεί να οδηγήσει στην ελαχιστοποίηση της άσκοπης χορήγησης αντιβιοτικών. Είναι απαραίτητη η συλλογή δεδομένων σε σχέση με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των συνταγογραφούμενων φαρμάκων στην οξεία ιγμορίτιδα σε νεαρά παιδιά.»