Οι Έλληνες έχουν χάσει τον αυτοέλεγχο σε βαθμό παράκρουσης, οι άνθρωποι αυτοκτονούν εξ’αιτίας των οικονομικών αδιεξόδων, το γέλιο ή έστω το χαμόγελο έχει λείψει από τους ανθρώπους και μέσα σε τούτη την απελπισία,  ο κάθε ένας από εμάς ή η κάθε μικροσυντεχνιακή ομάδα που της έχει δοθεί το δικαίωμα να νομοθετεί, αγνοεί όλα τα παραπάνω και επιτίθεται στον απροστάτευτο πληθυσμό σαν να μην συμβαίνει τίποτα! Τους ενδιαφέρει  μόνο, με οποιοδήποτε οικονομικό ή και κοινωνικό κόστος, να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, μακριά από οποιαδήποτε ευθύνη. Θέλουν να έχουν όπως συνηθίζουν να λένε, “το κεφάλι τους ήσυχο” ή να “έχουν τα νώτα τους καλυμμένα”. Για το σκοπό αυτό, φτιάχνουν κινδύνους που πολλές φορές είναι αστείοι, και είναι εμφανές ότι τους σκαρώνουν επειδή ακριβώς έχουν άγνοια!

Θα έχετε αντιληφθεί αγαπητοί φίλοι, που το πάω το θέμα, τόσο από τον τίτλο, όσο και από άλλα άρθρα μου στην ιστοσελίδα που αναφέρονται στο περίφημο ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΥΓΕΙΑΣ για την εγγραφή των 6χρονων μαθητών/τριών, στην Α’ τάξη του δημοτικού σχολείου.

Δεν έχω μονομανίες, ούτε είμαι από αυτούς που θα έλεγε κανείς ότι παριστάνω τον προστάτη της κοινωνίας, ούτε πρόκειται να είμαι υποψήφιος βουλευτής και με την ευκαιρία μακριά από μένα κάτι τέτοιο. Απλά η όλη παιδεία μου, η κοινωνική φιλοσοφία μου, η θητεία μου επί 40 χρόνια στο Νοσοκομείο Παίδων αγκαλιά με τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία, με φέρνουν κοντά σε κάθε  οικογένεια που της χάρισε ο Θεός παιδιά, όχι όμως και οικονομικούς πόρους για να τα μεγαλώσουν.

Ας μπούμε όμως στο θέμα και πρώτο από όλα με την παράθεση στοιχείων και γεγονότων.

Στο Π.Δ 201/1998, άρθρο 7, παράγραφος 3, αναφέρεται  ότι για την εγγραφή των μαθητών στην Α΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου απαιτούνται, πλην των άλλων και:

α.Πιστοποιητκό Οδοντολογικής εξέτασης και

β. Φωτοτυπία των εμβολίων  από το βιβλιάριο υγείας που να αποδεικνύεται ο εμβολιασμός..

Σχόλιο

Είδε το παιδί κάποιους οδοντίατρους ενηλίκων, γιατί το 70% των παιδιών δεν έχει πρόσβαση σε οδοντιάτρους παίδων και  διαπίστωσε π.χ,  ότι έχει δύο δόντια με τερηδόνα. Επειδή δεν μπορεί να τα θεραπεύσει, γιατί δεν ξέρει από παιδιά, τους λέει ότι είναι τα νεογιλά  δόντια και ότι δεν πρέπει να τα πειράξουν  μια και θα αντικατασταθούν από τα νέα που θα είναι γερά. Φυσικά την λέξη φθορίωση τη διάβασε κάποτε στο μάθημα της πρόληψης της τερηδόνας, όταν ήταν φοιτητής.  Τι κέρδισε λοιπόν το παιδί; Τίποτα απολύτως, παρά μόνο ότι  οι γονείς πλήρωσαν και έχασαν και χρόνο γι’αυτό το τίποτα.

Ζητούν το βιβλιάριο με τα εμβόλια, υποδεικνύουν ελλείψεις, συνιστούν ή και μερικές φορές απειλούν με τη μη εγγραφή. Τι θα την κάνει αυτή τη φωτοτυπία με τα εμβόλια ένας Διευθυντής σχολείου που ξέρει να διδάσκει σε μαθητές, όμως δεν έχει ιδέα για το τι γράφει το χαρτί που έχει στα χέρια του;   Ποιός τους είπε ότι έχουν το δικαίωμα να απειλούν το παιδί ότι δεν θα το εγγράψουν στο σχολείο επειδή δεν είναι ή δεν είναι πλήρως εμβολιασμένο;. Κάποιοι γονείς έχουν την  αντίληψη – έστω λανθασμένη- ότι δεν πρέπει το παιδί τους να κάνει εμβόλια και αναλαμβάνουν γι’αυτό την ευθύνη. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την εγγραφή ενός τέτοιου παιδιού  στο σχολείο γιατί το Ελληνικό  Σύνταγμα ορίζει ότι η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική για κάθε παιδί και η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να την προσφέρει δωρεάν αυτή την εκπαίδευση. Πουθενά και καμία ερμηνεία του Συντάγματος δεν αναφέρει ότι εκπαιδεύονται μόνο τα εμβολιασμένα παιδιά. Για να  μην συζητήσουμε και για την περίφημη πρόσφατη Mantoux- και ας έχει γίνει πριν από 1 χρόνο- γιατί τότε θα πω και κακές κουβέντες. Μπορεί να είμαστε φτωχοί, όμως φυματίωση στην Ελλάδα έχουμε τόση, όση και οι υπόλοιπες αναπτυγμένες χώρες

Το 2008 με το νόμο 3687 που  ψήφισε η βουλή, προστίθενται στην παράγραφο 3 του άρθρου 7 του προαναφερθέντος Προεδρικού Διατάγματος ότι : α. απαιτείται βεβαίωση καλής υγείας σε ειδικό έντυπο που συμπληρώνεται από τον παιδίατρο ή τον αγροτικό γιατρό για τα παιδιά της υπαίθρου. Το έντυπο αυτό περιέχει σημαντικό αριθμό πληροφοριών, καθώς επίσης απαιτείται και β. πιστοποιητικό καρδιολογικής εξέτασης (από παιδοκαρδιολόγο) και γ. οφθαλμολογικής εξέτασης (από παιδοοφθαλμίατρο).

Σχόλιο. Από εδώ και πέρα το παιχνίδι αρχίζει και χοντραίνει για αρκετούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψη του ότι το Δημόσιο έντυπο επάνω αριστερά, μέσα σε πλαίσιο για να μην περάσει απαρατήρητο, γράφει ότι αυτές οι παραπομπές σε ειδικούς γίνονται όταν το κρίνει απαραίτητο ο γιατρός που το συμπληρώνει και έχει την ευθύνη γι’ αυτό. Ο δεύτερος λόγος είναι οικονομικός μία και επιβαρύνει το κάθε παιδί με ένα ποσό που δεν είναι μικρότερο από 350€ και που αποτελεί το κόστος των ιατρικών επισκέψεων, με TRIPLEX καρδιάς και Η/Γράφημα. Μόνο για τα 42.000 παιδιά των 6 ετών της Αττικής απαιτούνται περίπου 15 εκατ. Θα πουν, εμείς δεν είπαμε να απευθυνθείτε σε ιδιώτες γιατρούς, αλλά στα Νοσοκομεία  Παίδων. Εσείς μπορεί να είπατε, όμως  τα Νοσοκομεία Παίδων αρνούνται να κάνουν και αυτή τη εργασία, γιατί έχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνουν. Ακόμα και αν κλείνονταν κάποια ραντεβού αυτά είναι μετά από 1-2 μήνες, ωστόσο τα σχολεία πιέζουν για τις προεγγραφές και οι δάσκαλοι απειλούν τα παιδιά.

Η οικονομική κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αττική είναι τραγική, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Unicef, 27% των παιδιών για το 2012 ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (400.00 ελληνόπουλα ηλικίας 0-14 ετών, σε όλη την Ελλάδα). Αν λάβουμε υπ’όψη μας ότι άλλο ένα ποσοστό 15% αγγίζει το όριο της φτώχειας, τι ζητάτε κύριοι από τα παιδιά αυτά; Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι Διευθυντές σχολείων ή και γραφεία εκπαίδευσης που δείχνουν κάποιο σεβασμό προς τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Τα ‘’Ευγενή’’ σχολεία όμως δεν υπολογίζουν τίποτα. Γιατί να μην τα ζητήσουμε αφού πληρώνουν τόσα για την πισίνα, τόσα για το σχολικό, τόσα για τα “ψυχολογικά” τεστ, τόσα για την ιππασία, τόσα…τόσα…τόσα.

Ο τρίτος  λόγος είναι ο διαχωρισμός των παιδιών στην Ελλάδα σε δύο κατηγορίες. Στον παραπάνω ιατρικό έλεγχο μπορούν να υποβληθούν μόνο τα παιδιά της Αττικής, του Ηρακλείου Κρήτης, της Πάτρας, των  Ιωαννίνων, της Λάρισας και της Αλεξανδρούπολης, γιατί μόνο εκεί υπάρχουν οι υποειδικότητες της Παιδιατρικής  που απαιτούνται για να εξετάσουν παιδιά. Ας μην μας πούνε οι ειδικοί γιατροί των ενηλίκων ότι μπορούν με ασφάλεια να εξετάσουν παιδιά, γιατί τότε δεν θα μπορούν να μας δικαιολογήσουν γιατί έχουν δημιουργηθεί οι υπο-ειδικότητες για παιδιά διεθνώς και ακόμη γιατί απευθύνονται σε Παιδιάτρους όταν τα παιδιά τους αρρωστήσουν.

Ο τέταρτος  εξίσου σημαντικός λόγος είναι αν αυτά τα 15 εκατ. που θα δαπανηθούν αποδίδουν το αναμενόμενο κέρδος; Θα έλεγα όχι, διότι: τα παιδιά που έχουν και την οικονομική δυνατότητα, αλλά και την τύχη  να έχουν στην περιοχή τους  ειδικούς (παιδίατρο – καρδιολόγο – οφθαλμίατρο – παιδοδοντίατρο), έχου στο βιβλιάριο υγείας 20-25 (εγγραφές) επισκέψεις στον παιδίατρο από 0-6 ετών  και όλα τα προβλήματα υγείας έχουν αποκαλυφθεί ήδη στην ηλικία εγγραφής στο σχολείο και άρα είναι γνωστά. Τα υπόλοιπα που δεν έχουν αυτήν την τύχη, είναι αυτά που δεν μπορούν να φθάσουν στους ειδικούς ή δεν έχουν την δυνατότητα να τους πληρώσουν. Τι κάνουμε λοιπόν; Χωρίζουμε τα βλαστάρια μας σε παιδιά και αποπαίδια. Αυτό συμβαίνει όταν νομοθετούμε χωρίς ψυχή και χωρίς μυαλό.

Ο πέμπτος λόγος είναι ότι και μετα το TRIPLEX και το Η/καρδιογράφημα μπορεί να συμβεί το απρόοπτο γιατί δεν ελέγχονται π.χ οι αγγειακές δυσπλασίες του  εγκεφάλου, του θώρακα και της κοιλιάς, καθώς και οι διαταραχές του καρδιακού ρυθμού που μπορεί σε κάποια αρχική περίοδο να είναι παροδικές και να μην αποκαλυφθούν στη στιγμή της εξέτασης. Οι συγκρούσεις των παιδιών στη διάρκεια του παιχνιδιού είναι περισσότερο συνδεδεμένες με σοβαρές και επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Σε ενίσχυση των παραπάνω σας φέρνω  το  παράδειγμα επαγγελματιών αθλητών (πρόσφατα είχαμε δύο θανάτους ποδοσφαιριστών μεγάλων Ευρωπαϊκών συλλόγων), που χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, παρά το γεγονός ότι έχουν λεπτομερή ετήσιο ιατρικό έλεγχο. Παρά ταύτα, ο γιατρός (Παιδίατρος) πρέπει να εξαντλεί όλες τις δυνατότητες που του δίνονται, ώστε να αποκλείσει το ενδεχόμενο, έστω και με ελάχιστες πιθανότητες, να συμβεί ένα ατύχημα σε κάποιο παιδί. (δείτε τις οδηγίες στο παρακάτω video, για Παιδιάτρους)

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι  πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά μας στην τύχη τους και δεν  πρέπει να τα προστατεύσουμε μειώνοντας στο ελάχιστο τους κινδύνους που δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν ότι και αν κάνουμε. Ότι κάνουμε όμως θα πρέπει να είναι ουσιαστικό για την υγεία και την ασφάλεια  των παιδιών και να μην είναι πράξεις για τα μάτια του κόσμου και για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.

Ας επιδιώξουμε ειλικρινά κάτι ουσιαστικό. Να συστήσουμε εκ νέου τις σχολικές Ιατρικές  υπηρεσίες που θα φροντίζουν για την υγεία των μαθητών.  Θα είναι και οικονομικότερο.

Επί πλέον όλοι οι καθηγητές σωματικής αγωγής να εκπαιδευτούν  σε καρδιοαναπνευστική  αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) και να έχουν πιστοποίηση γι’αυτό. Η πιστοποίηση να ανανεώνεται ανά 3ετία. Σε αντίθετη περίπτωση, με το πρώτο ατύχημα σε μαθητή, όπου ως συνήθως κατηγορούνται οι γονείς ή ο γιατρός που έδωσε το πιστοποιητικό,  θα ζητηθεί να ερευνηθεί αν ο καθηγητής έκανε προσπάθειες ανάνηψης του μαθητή, ώστε να σωθεί η ζωή του . Ποιες ήταν αυτές οι προσπάθειες,  τι μέσα διέθετε, σε τι κατάσταση βρισκόταν οι όποιες συσκευές και αν ήταν διαθέσιμες τη συγκεκριμένη στιγμή ή ήταν κλειδωμένες.

Τέλος η αρχή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα με την υπ’αρ. 17/21 Απριλίου 2003 απόφαση ΑΠ:556, απαντώντας σε ερώτηση γονιού σχετικά με την εξασφάλιση  του απορρήτου των περιεχομένων στοιχείων στο πιστοποιητικό,   καταλήγει ότι: Στοιχεία τα οποία αφορούν την υγεία κάθε μαθητή, δεν μπορούν να διατηρούνται σε ένα συρτάρι από άνθρωπο που δεν είναι γιατρός. (Διευθυντής Σχολείου). Αυτά τα στοιχεία φυλάγονται μόνο από  γιατρό που έχει δώσει όρκο ότι αυτά που θα ακούσει ή θα δει σε κάποιον άρρωστο , αφορούν αυτόν και τον άρρωστο. Θα ενημερώσει δε τους αρμόδιους του σχολείου μόνο για αυτά που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του μαθητή. Εάν δεν υπάρχει σχολική Ιατρική υπηρεσία ή δεν υπάρχει διαβεβαίωση ότι τα πιστοποιητικά θα φυλάγονται  σε κεντρικότερη υπηρεσία με ευθύνη γιατρού, ένας γονιός μπορεί να αρνηθεί να καταθέσειι δελτίο υγείας του παιδιού του.

Θα έχετε αντιληφθεί αγαπητοί φίλοι, που το πάω το θέμα, τόσο από τον τίτλο, όσο και από άλλα άρθρα μου στην ιστοσελίδα που αναφέρονται στο περίφημο ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΥΓΕΙΑΣ για την εγγραφή των 6χρονων μαθητών/τριών, στην Α’ τάξη του δημοτικού σχολείου…