Βιβλιογραφική ενημέρωση No 5

Ιnfection, Not Antibiotics, in Infancy Tied to Later Obesity
De-Kun Li et al.  Kaiser Permanent Division of Research in Oakland, California
Lancet Diabetes and Endocrinology, November, 2016

Εξετάσθηκαν αναδρομικά τα ιστορικά 260.556, ατόμων, μεταξύ των ετών 1997-2013 και καταγράφηκε ο αριθμός των λοιμώξεων, η λήψη αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια των πρώτων 12 μηνών της ζωής, ο δείκτης  σωματικής μάζας και η παχυσαρκία, από τη γέννηση έως και 18 ετών.

Από την κτηνοτροφία γνωρίζουμε ότι η χορήγηση αντιβιοτικών σε πτηνά και θηλαστικά σε νεαρή ηλικία, δίνει ώθηση στην αύξηση του βάρους και, επί τη ευκαιρία, αυτό αποτελεί και θέμα ευρείας, σε Παγκόσμιο επίπεδο, συζήτησης, ότι διαδραματίζει βασικό ρόλο στην δημιουργία αντοχής των βακτηριδίων στα αντιβιοτικά (δείτε το άρθρο επί του συγκεκριμένου θέματος, «Διατροφή, τα αντιβιοτικά και η υγεία των παιδιών μας» στο παράθυρο 2 ή 3, του Επίκουρου Καθηγητή Λοιμωξιολογίας, Νίκου Σπυρίδη).

Σημειώνουν οι ερευνητές, ότι θα μορούσε να θεωρήσει κανείς, ότι η ίδια συσχέτιση της λήψης αντιβιοτικών με την παχυσαρκία, θα μπορούσε να υπάρξει και στον άνθρωπο, όταν στη βρεφική ηλικία, την ηλικία της αλματώδους ανάπτυξης, λαμβάνει αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση τοπικών ή συστηματικών λοιμώξεων.

Διαπιστώθηκε από την ανάλυση των στοιχείων, ότι την παχυσαρκία στη μετέπειτα ζωή την ευνοεί ο αριθμός των λοιμώξεων κατά τη βρεφική ηλικία και όχι ή τουλάχιστον όχι μόνο η χορήγηση αντιβιοτικών.

Τούτο παρατηρήθηκε συχνότερα σε βρέφη που εμφάνισαν λοιμώξεις, ικανές να διαταράξουν την φυσιολογική εντερική χλωρίδα (μικροβίωμα), του ανθρώπου, όπως οξεία γαστρεντερίτιδα.

Η ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι η διαταραχή της αρμονίας του μικροβιώματος, σχετίζεται τόσο με την απορρόφηση, όσο και τον μεταβολισμό των θρεπτικών συστατικών που λαμβάνουμε με τις τροφές μας και όταν η διαταραχή αυτή συμβαίνει στη βρεφική ηλικία, η ανάπτυξη παχυσαρκίας , σε ένα βαθμό, παραμένει και στην ενήλικο ζωή.

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, απαιτούνται προγραμματισμένες μελέτες. Μελέτες με ομάδα ελέγχου , προκειμένου να επιβεβαιωθεί το εύρημα.

Σχόλιο: Το μικροβίωμα του ανθρώπου, φαίνεται ότι διαδραματίζει  σημαντικό ρόλο, στη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, συνολικά. Άμυνα, Ανάπτυξη, Πνευματική λειτουργία, Σωματική ικανότητα (δύναμη, αντοχή) κ.α.

Να θυμίσω μόνο, ότι οι Αρχαίοι πρόγονοί μας, τοποθετήσουν την ψυχή του ανθρώπου, στην  περιοχή της κοιλιάς!

Βιβλιογραφική ενημέρωση No 4

Chlorexidine  Linked to Colistin Resistance

Matthew E. Wand et al

Antimicrobial Agents Chemother, online October 31, 2016

Οι ερευνητές και συγγραφείς του άρθρου, διαπίστωσαν ότι η Klebsiela Pneumoniae , αναπτύσσει αντοχή έναντι του αντισηπτικού χεριών και επιφανειών Chlorexidine ( Χλωρεξιδίνη) και το σημαντικότερο είναι ότι την αντοχή αυτή την μεταβιβάζει ( cross-resistant) και στο τελευταίας γραμμής αντιβιοτικό την Κολιστίνη.

Το εύρημα είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, αν αναλογισθεί κανείς την ευρεία  χρήση της Χλωρεξιδίνης στην αντισηψία των χεριών και των επιφανειών στο χειρουργείο και τις μονάδες εντατικής θεραπείας, καθώς και σε ανοιχτούς θαλάμους ασθενών, όπου καλούνται νοσηλευτικό προσωπικό και επισκέπτες να αποστειρώνουν τα  χερια τους κατά την είσοδο και την έξοδο.

Από την άλλη μεριά, η κολιστίνη, αποτελεί ένα αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται ως φάρμακο της τελευταίας λύσης , τόσο για την πρόληψη, όσο –και κυρίως γ’αυτήν- την αντιμετώπιση πολυανθεκτικών λοιμώξεων.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μερικά στελέχη   Κλεμπσιέλας δεν ανθίσταται και καστρέφονται από την επαφή με χλωρεξιδίνη, ενώ άλλα εμφανίζουν αντοχή , ακόμη και σε πυκνά διαλύματά της.

Όταν προσπάθησαν να διερευνήσουν το μηχανισμό που συμβαίνει αυτή η διασταυρούμενη αντοχή, διαπίστωσαν ότι οφείλεται σε μια αντλία εισόδου (smvA/R), παρόμοια της οποίας ανευρίσκεται και σε άλλα είδη μικροοργανισμών.

Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία, για τους ασκούντες επάγγελμα υγείας, είναι με τι θα ανικαταστήσουν τη χλωρεξιδίνη σε χειρουργεία, μονάδες εντατικής νοσηλείας, θαλάμους ασθενών και οπουδήποτε αλλού χρησιμοποιείται και όχι τους πιθανούς άλλους μηχανισμούς πλην του efflux pump, που υποστηρίζουν ότι προκαλεί αυτή τη διασταυρούμενη αντοχή στην Κολιστίνη.

Σχόλιο

Και άλλες φορές έχουμε επισημάνει ότι, ο πόλεμος μεταξύ του ανθρώπου και της τεχνολογίας, από τη μία μεριά και των μικροοργανισμών,  από την άλλη, είναι ένας ατέλειωτος πόλεμος, χωρίς οριστικό νικητή. Όλα όσα λεγόταν κάποιες εποχές, ότι δηλαδή οι μικροοργανισμοί είναι εύκολοι αντίπαλοι, διότι απλά δεν έχουν νου και ανάπτυξη γνώσεων, ανήκουν στις εποχές εκείνες. Τώρα γνωρίζουμε και μαθαίνουμε κάθε μέρα και περισσότερα, όσο αναπτύσσεται η μοριακή βιολογία.  Τα μικρόβια είχαν αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας απέναντι στην πενικιλλίνη, πριν ακόμη ανακαλυφθεί η πενικιλλίνη.

Βιβλιογραφική ενημέρωση No 3

Propanolon Safe for Infantile Hemangioma

Systematic Review Confirms

Christine Leaute-Labreze, Pellegrin Children΄s Hospital in Bordeaux, France

Pediatrics, 2016

Από το 2008, υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις που αναφέρονται στην  ευεργετική δράση της προπανολόνης στην αντιμετώπιση των σηραγγωδών αιμαγγειωμάτων του δέρματος στη βρεφική ηλικία.

Από την ανασκόπιση της βιβλιογραφίας, αναφέρουν οι συγγραφείς, προκύπτει ότι αν ληφθεί ένα καλό ιστορικό του βρέφους και γίνει μια προσεκτική κλινική εξέταση , σε συνδυασμό με κάποιον παρακλινικό έλεγχο, αν αυτό είναι αναγκαίο μετά από την κλινική εξέταση, η χορήγηση του φαρμάκου είναι ασφαλής, με λίγες και ήπιες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Ο έλεγχος πριν από τη χορήγηση περιλαμβάνει καρδιακές αρρυθμίες ή σημαντική βραδυκαρδία και παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής της ανάπτυξης βρογχοσπάσμου και υπογλυκαιμίας του βρέφους.

Από τα 5.800 βρέφη και μεγαλύτερα παιδιά που περιέλαβε η αναδρομική αυτή μελέτη και δημοσιεύθηκε στο online Pediatrics το Σεπτέμβριο του 2016, δεν διαπιστώθηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες από τη χορήγηση της προπανολόνης.

Οι πιο συχνές ήταν , αίσθημα ψύχους στα άκρα, , δυσκολία στον ύπνο, διάρροια και ανησυχία, που τις περισσότερες φορές ήταν παροδικές, χωρίς να απαιτηθεί διακοπή του φαρμάκου.

Η συνιστώμενη δόση της Προπανολόνης είναι έως 3 mg/kg/24ωρο, διηρημένη σε δύο ή τρεις δόσεις την ημέρα, για 6 μήνες κατά μέσον όρο, όμως όχι περισσότερο από 36 μήνες.

Βιβλιογραφική ενημέρωση No 2

Fatal Measles Complication More Common Than Thought: U.S. Study.

October 31 2016, New Orleans Infectious Diseases Week.

Εκτός από τις θανατηφόρες περιπτώσεις Ιλαράς , από επιπλοκές που εντοπίζονται στο αναπνευστικό σύστημα με τη μορφή σοβαρής, συχνά σταφυλοκοκκικής πνευμονίας και της οξείας εγκεφαλίτιδας από το ΚΝΣ, σοβαρό κίνδυνο αποτελεί μια απώτερη , βαρειά , θανατηφόρος προσβολή του ΚΝΣ, η υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτιδα (ΥΣΠ)

Από παλαιές μελέτες, τότε που η Ιλαρά ήταν ιδιαίτερα συχνή, με επιδημική εμφάνιση, σε όλο τον κόσμο, η συχνότητα της επιπλοκής ήταν 1/1700 περιπτώσεις Ιλαράς. Αργότερα, το 1990, κατά τη διάρκεια της μεγάλης επιδημίας στην Καλιφόρνια, η επίπτωση της επιπολοκής σε παιδιά κάτω των 5 ετών, ήταν1/1387 περιπτώσεις Ιλαράς, όμως όταν η προσβολή αφορούσε σε παιδιά κάτω των 12 μηνών, ήταν 1/600 περιπτώσεις.

Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν με την ευκαιρία ενός 5μηνου βρέφους , το οποίο μολύνθηκε σε ένα ταξείδι στη Disneyland, με την μητέρα του και εμφάνισε ιλαρά . Η μητέρα δεν ήταν εμβολιασμένη και ούτε είχε νοσήσει από Ιλαρά. Με το φόβο , όλων των επιπλοκών που μπορεί να εμφανισθούν, ιδιαίτερα στην μικρή αυτή ηλικία, η μητέρα δήλωσε ότι όλη αυτή η αγωνία, την οδήγησε στην απόφαση να είναι πολύ πιο συνεπής με τους εμβολιασμούς του παιδιού.

Στη συζήτηση που ακολούθησε την παρουσίαση, υπήρξαν προτάσεις, να απαγορευθούν ταξείδια από τις ΗΠΑ, παιδιών ή συνοδών που δεν έχουν εμβολιασθεί με ένα ασφαλέστατο εμβόλιο, όπως αυτό της Ιλαράς, σε χώρεςτης Άπω Ανατολής, κυρίως, αλλά  και στην Ευρώπη, δευτερευόντως, όπου ενδημεί ακόμη η Ιλαρά.

Αυτό είναι ένα μήνυμα προς όλους τους γονείς που αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους και τονίστηκε, ότι για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας και με στόχο να προστατευθούν , πλην των ανεμβολίαστων και τα παιδιά που για ιατρικούς λόγους δεν ήταν δυνατόν να εμβολιασθούν, να σκεφθούν πολύ καλά αυτή τους την άρνηση.

Σημειώθηκε δε, ότι όταν ο εμβολιασμός των παιδιών στην κοινότητα είναι χαμηλότερος του 90-95%, υπάρχει κίνδυνος να εμφανισθεί επιδημία και τα πρώτα παιδιά που θα νοσήσουν θα είναι αυτά που δεν εμβολιάσθηκαν, με όλους τους παραπάνω κινδύνους.

Σχόλιο: Προσοχή λοιπόν, γιατί  με την πάροδο 3-4 ετών από κάποια προηγούμενη επιδημία, μικρή ή μεγάλη, η δεξαμενή των ανεβολίαστων παιδιών “θα  ξαναγεμίσει” , θα εμφανισθεί και πάλι ο ιός, ο οποίοςδεν κάνει καμιά διάκριση σε φύλο, φυλή, εθνικότητα ή επίπεδο διαβίωσης!

Γενικά, θα επιτεθεί “επί δικαίων και αδίκων”.

Βιβλιογραφική ενημέρωση No 1

Pre-Screening Migrants in Country of Origin Limits TB Transmission at Destination

Robert Aldridg et al

The Lancet online, 11 October 2016

Οι συγγραφείς ανέλυσαν τα δεδομένα 519.995 μεταναστών μεταξύ των ετών 2006-2012, στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι συγκεκριμένοι μετανάστες, προερχόταν από 15 χώρες με υψηλή επίπτωση φυματίωσης και περιελήφθησαν σε πρόγραμμα του International Organization for Migration. Κατά την είσοδο στην Αγγλία υποβλήθηκαν σε ακτινογραφία θώρακα και όσοι είχαν  ύποπτα στοιχεία για φυματίωση , έκαναν καλλιέργεια πτυέλων και άμεση χρώση για μυκοβακτηρίδιο φυματίωσης.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τους μετανάστες που ήταν αρνητικοί για ενεργό φυματίωση κατά την είσοδο  επί 6 μήνες, τουλάχιστον.

Διαπιστώθηκε ότι μετανάστες που είχαν στην ακτινογραφία στοιχεία φυματιώδους λοίμωξης( παλαιά υποθέτω) , αλλά αρνητικά πτύελα , ανέπτυξαν φυματίωση στη χώρα υποδοχής σε σχέση 3,2/1 με αυτούς που είχαν φυσιολογική ακτινογραφία θώρακος και αυτό παρατηρήθηκε περισσότερο σε μετανάστες προερχόμενους από χώρες με τη μεγαλύτερη επίπτωση φυματίωσης.

Διαπιστώθηκε αναζωπύρωση λανθάνουσας  φυματίωσης σε 46 έως 91/100.000.

Από το μοριακό έλεγχτου του μυκοβακτηριδίου,  ατόμων μεταναστών με φυματίωση, διαπιστώθηκε ότι σχεδόν όλες οι περιπτώσεις ήταν αναζωπύρωση και όχι νέα μόλυνση.

Μπορεί, λοιπόν  μην έχουν ενεργό φυματίωση πολλοί εκ των μεταναστών, αλλά στοιχεία λανθάνουσας φυματίωσης κατά την είσοδο, αναζωπυρώνουν όμως, συχνά στα πρώτα 4-5 χρόνια από της εισόδου.

Οι συγγραφείς, αφού κάνουν  αναφορά και σε άλλα νοσήματα όπως Ηπατίτιδα Β και C, που είναι δυνατόν να είναι θετικοί, συνιστούν για τη φυματίωση χημειοπροφύλαξη, με στόχο να ελαχιστοποιηθεί η αναζωπύρωση.

Σχόλιο: Η γνώση αυτή η οποία προσφέρεται προς τις Υπηρεσίες Υγείας των χωρών υποδοχής μεταναστών και τώρα προσφύγων, είναι γνωστές από ετών, και για το θέμα αυτό έχω κάνει δύο διαλέξεις.

Η εκ νέου επισήμανση, δεν κάνει κακό.

Σε άλλα άρθρα όπου μελετήθηκαν και τα αίτια  του φαινομένου της αναζωπύρωσης, ενοχοποιούντα, οι κακές συνθήκες διαβίωσης, ή έλλειψη εργασίας, ο συνωστισμός σε κέντρα υποδοχής και τέλος, μεγάλη σημασία δίνεται στο ψυχικό και σωματικό stress, καθώς , σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η έλλειψη ελπίδας, διότι άλλες πληροφορίες  τους δίνουν για το μέλλον τους, οι επιτήδειοι διακινητές.

Τελειώνοντας και αν θέλουμε να εφαρμόσουμε σοβαρή πολιτική υγείας και φροντίδας των μεταναστών, πρέπει όλοι να ελέγχονται για τις δύο μορφές ηπατίτιδας Β και C και απαραιτήτως για τον ιό της Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας.

Οι ευθύνες της Πολιτείας είναι τεράστιες.