Το παιχνίδι στη γειτονιά μέσα από το οποίο τα παιδιά γύμναζαν το σώμα, το μυαλό και την ψυχή τους, αποτελεί στις μέρες μας άπιαστο όνειρο,  κυρίως για τα παιδιά που ζουν σε  μεγάλα αστικά κέντρα.  Αυτό όμως αποτελεί μια σοβαρή δικαιολογία για να καθηλώνονται μέρα και νύχτα στην οθόνη κάποιου ηλεκτρονικού υπολογιστή ή απέναντι από την  τηλεόραση. Αργότερα, μετά την εφηβεία, παίρνει μερίδιο και το CAFÉ ή το BAR και με αυτό τον τρόπο,  τελικά όλα μαζί, ολοκληρώνουν έναν ενήλικο άνδρα ή γυναίκα με πολύ περιορισμένες σωματικές ικανότητες, δυνατότητες και εμπειρίες.  Τα νοσήματα της γρήγορης φθοράς μαζί και με το κάπνισμα, έρχονται να συμπληρώσουν και να ολοκληρώσουν το puzzle της  σωματικής απραξίας κατά την παιδική ηλικία, όπου το παιδί έπρεπε να παίζει καθημερινά μέχρι εξαντλήσεως.

Ελπίδα Παπανελοπούλου, Πρωταθλήτρια Ελλάδος 2011.

Για τους παραπάνω λόγους και με στόχο να καλυφθεί αυτό το κενό, οι γονείς προσπαθούν, πάντοτε στο πλαίσιο του εφικτού, να στρέψουν τα παιδιά τους προς κάποια οργανωμένη αθλητική δραστηριότητα.

Μια συχνή επιλογή των γονέων και των παιδιών είναι το τένις.

Πέρα από ότι γράφουν οι οδηγίες διεθνώς, η προσωπική μου πείρα που ξεπερνάει τα 25 χρόνια ως προπονητή αυτού του αθλήματος, είναι ότι η κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει ένα Ελληνόπουλο να ασχολείται με το τένις είναι το 5^ο έτος της ηλικίας. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κανόνα που αφορά  όλα τα παιδιά, γιατί είναι γνωστό ότι ο βαθμός σωματικής ωρίμανσης διαφέρει από παιδί σε παιδί. Ο προπονητής που θα αναλάβει την εκπαίδευση του παιδιού σας θα εκτιμήσει αυτή την ωριμότητα και θα απαντήσει στα ερωτήματά σας, αν η όλη δομή του επιτρέπει την έναρξη ενασχόλησης με το τένις . Ο τελικός σκοπός αυτής της διαδικασίας εκτίμησης των δυνατοτήτων του παιδιού, είναι να αποφύγει τους τραυματισμούς και να έχει μία επίδοση που να είναι σχετικά συγκρίσιμη με την επίδοση του μέσου όρου των άλλων παιδιών, ώστε να αποφευχθούν οι απογοητεύσεις, που οδηγούν στην εγκατάλειψη.

Το τένις έχει όλα τα μειονεκτήματα της μοναξιάς του ατομικού αθλήματος που είναι αρκετά. Απουσιάζει η συνεργασία , η αλληλοβοήθεια, η αλληλεγγύη, η αίσθηση της ομαδικής- συλλογικής  ευθύνης, η κάλυψη λαθών από συμπαίχτες, ενώ είναι έντονη η προσωπική ευθύνη και η αίσθηση ότι όλα τα μάτια είναι στραμμένα επάνω στον μοναχικό αθλητή.

Έχει όμως και πλεονεκτήματα , μερικά από τα οποία είναι τα παρακάτω:

Σύμφωνα με μελέτες το τένις προσφέρει στους μικρούς αθλητές σωματική και ψυχική ενδυνάμωση.

Σωματικά: Δυναμώνει πόδια-κορμό-χέρια ακόμη  και  με την ήπια ενασχόληση σε  μορφή ασκήσεων και παιχνιδιών του mini τένις. Αυξάνει την ευλυγισία του σώματος, συγχρονίζει τα μάτια με τα χέρια, (τεχνική των χτυπημάτων),συμβάλλει δραστικά στην βελτίωση του αναπνευστικού συστήματος και της καρδιακής λειτουργίας, βελτιώνει την οξυγόνωση των μυών και αυξάνει δραστικά τα αποθέματα ενέργειας όλου του παιδικού οργανισμού.

Ψυχικά, το παιδί αισθάνεται ότι καλύπτει σε ένα μέρος την ανάγκη του για παιχνίδι, αναπτύσσει πειθαρχία, αυτοπεποίθηση και άμιλλα, μαθαίνει να διαχειρίζεται το άγχος του,  μαθαίνει να προσαρμόζεται σε ακραίες καιρικές συνθήκες(αέρας-βροχή-ζέστη-κρύο) και να ζει με αυτές, να επικοινωνεί με άλλα παιδιά να τα ανταγωνίζεται αλλά και να συμφιλιώνεται, ενώ συγχρόνως διασκεδάζει και  εκτονώνει την περίσσεια ενέργειας που διαθέτει.

Έχω  αισθανθεί πολλές φορές ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνοντας μια εκπληκτική μεταμόρφωση σε παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση, κακή κρίση, αδυναμία λήψης αποφάσεων, εύκολο εκνευρισμό, δειλία και ατολμία. Σε μερικά χρόνια τα παιδιά αυτά  μετατρέπονται σε ολοκληρωμένους αθλητές με ισχυρή προσωπικότητα. Μερικοί από αυτούς μάλιστα εξελίχθηκαν σε αθλητές υψηλού επιπέδου.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω πως τα καλύτερα αποτελέσματα έρχονται όταν ασχολούνται με τα παιδιά εξειδικευμένοι επιστήμονες προπονητές. Θα συμβούλευα λοιπόν τους γονείς που ενδιαφέρονται τα παιδιά τους να ασχοληθούν με το τένις, να ερευνήσουν καλά την ”αγορά” των προπονητών και των ομίλων, όπως ακριβώς θα έψαχναν για τον καλύτερο γιατρό ή για το καλύτερο σχολείο.

Κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα για το τένις, θα ήθελα να τονίσω ότι θεωρείται από τα κορυφαία σπορ για την πλήρη ανάπτυξη του νου, του σώματος και της προσωπικότητας. Είναι ένα σπορ που μπορεί να το εξασκεί κανείς μέχρι κυριολεκτικά τα  γεράματά του. Ένα σπορ για όλες τις ηλικίες. Ένα σπορ ΄΄δημοκρατικό΄΄ με την έννοια ότι δεν αποκλείεται κανείς  όποια κι αν είναι τα χαρακτηριστικά του(ύψος-βάρος-ταχύτητα-αντοχή).

Το παιχνίδι στη γειτονιά μέσα από το οποίο τα παιδιά γύμναζαν το σώμα, το μυαλό και την ψυχή τους, αποτελεί στις μέρες μας άπιαστο όνειρο,  κυρίως για τα παιδιά που ζουν σε  μεγάλα αστικά κέντρα…